Ik ben best wel een beetje klaar met de zogenaamde ‘social media’. Met name Twitter begint me langzaam maar zeker steeds meer tegen te staan. Ik heb deze dan ook voor zover als ik nu nodig acht van Veelkantie verwijderd. Ik blijf Twitter gebruiken om ‘de wereld’ in kennis te stellen van nieuwe blogposten, maar verder zal ik er geen gebruik meer van maken om te communiceren.
Ik heb een hele tijd geleden al besloten om met name Twitter niet meer te gebruiken om met mensen te ‘communiceren’ of te ‘discussiëren’. Niet alleen omdat Twitter zich, met de beperking van 140 tekens minus nog eens de naam van de geadresseerde, niet leent voor een goed gesprek of discussie. Maar ook omdat ik het als bijzonder confronterend ervaar dat mensen praktisch klakkeloos de grootst mogelijke onzin, met zeer verstrekkende gevolgen, na blijken te praten.
In een vlaag van kennelijke verstandsverbijstering liet ik me vanmiddag ertoe verleiden om via Twitter een discussie aan te gaan. De aanleiding was een tweet die ik plaatste over weer een nieuw initiatief, Food Watch, die de meest baarlijke nonsens verkondigd en mensen schrik aan wil jagen onder het mom ‘dé organisatie die opkomt voor uw recht op veilig en goed voedsel’.
In werkelijkheid is Food Watch een initiatief van Greenpeace. En als Greenpeace al iets doet is het zeker niet de consument, u dus, correct en juist voorlichten over voedsel. Greenpeace, en zo ook Food Watch, heeft hele andere doelstellingen dan het volk voor te lichten en, zoals men zegt, ‘sterk te maken voor de keuzevrijheid van consumenten’. In tegenstelling zelfs. Greenpeace en Food Watch heeft primair tot doel uw keuzevrijheid voor wat betreft onder andere voedsel sterk in te dammen via onzin propaganda, angst aanjagen en doelbewust onheus bejegenen van de hele voedselproducerende keten, waaronder boeren, vleesverwerkers, handelaren en fabrikanten.
De stelling die ik op Twitter poneerde, naar aanleiding van een kreet op hun website, was:
Huh? Als je het niet kunt uitspreken dan is het volgens
@foodwatch_nl 'nep-eten' en ongezond? bit.ly/xaabXm Etnocentrisme in food?
Men doelde daarmee natuurlijk op bijvoorbeeld E-Nummers. Die zijn voor veel mensen inderdaad niet te ontcijferen, maar daarvoor hebben we tegenwoordig gelukkig zoiets als Google en dergelijke. Daar kunt u complete lijsten vinden van wat deze E-Nummers precies inhouden.
Maar het doel van het noemen van E-Nummers is simpel. Men wil het publiek onzeker maken over hetgeen men eet. Want zo stelt men onder andere op haar website over E-Nummers:
In EU zijn ruim 360 goedgekeurde additieven, de E-nummers. Deze bestaan onder andere. uit conserveringsmiddelen, glansmiddelen, kleurstoffen en smaakversterkers. E-nummers hebben een negatief imago gekregen, voornamelijk door het feit dat er een aantal controversiële varianten in de reeks zijn opgenomen. Te denken valt aan Aspartaam (E951), MSG (E621) en Azo-kleurstoffen. Hieraan kleven mogelijk risico's.
En dan concentreer ik me vooral even op de zinsnede:
E-nummers hebben in de loop der jaren een negatief imago gekregen, voornamelijk door het feit dat er een aantal controversiële varianten in de reeks zijn opgenomen.
Er is niets controversieels aan E-Nummers. En als er al één organisatie haar stinkende best heeft gedaan om E-Nummers in een kwaad daglicht te zetten dan is het Greenpeace, ofwel de feitelijke moederorganisatie van Food Watch en talloze aan haar gelieerde linkse organisaties, wel.
En ziet u ook dat men heel slinks stelt ‘hieraan kleven mogelijke risico’s’. Want men dekt zich bij voorbaat al in tegen het risico dat, net als in geval van zout, haar ongelijk onomstotelijk aangetoond gaat worden doormiddel van wél deugdelijk grootschalig wetenschappelijk onderzoek. En soms duurt het door tegenwerkingen van o.a. Greenpeace heel �5�j�U �5�j�U �˨j�U |�j�U �5�j�U �5�j�U @ �5�j�U worden.
Want zo is het tot op heden met zo ongeveer alles gegaan wat Greenpeace en aanverwante organisaties, zoals nu weer Food Watch, beweerden. Want DDT bleek bijvoorbeeld absoluut niet gevaarlijk te zijn, terwijl dit volgens Greenpeace juist levensgevaarlijk voor milieu en dier was. Dat op voorspraak van Greenpeace en gelijksoortige organisaties DDT werd verboden en dit vele honderden miljoenen mensen het leven heeft gekost en een veelvoud van het aantal mensen levenslange ellende en handicaps opliepen, daar horen we Greenpeace nu niet meer over.
Is er iets mis met E-Nummers? Nee. Net als met zoveel zaken moet je er geen kilo’s per keer van wegwerken. Net zomin je niet 5 liter water in een uur achterover moet slaan omdat water dan giftig is en je er daadwerkelijk dood aan zult gaat. Aan zoiets onschadelijks als water, inderdaad.
Heel veel E-Nummers zijn ook gewoon afkortingen voor doodnormale zaken. Zoals E300, hetgeen niets anders is dan Vitamine C. E-nummers zijn ook geen enge nummers waarmee men de meest verschrikkelijke en levensgevaarlijke toevoegingen wil verhullen, maar E-Nummers zijn gewoon afkortingcodes die opgesteld en verplicht gesteld zijn door de EU. Het is juist een lijst van toevoegingen die in het leven is geroepen om de veilige stoffen te onderscheiden van de gevaarlijke of minder veilige stoffen. E-Nummers zijn dus, in tegenstelling wat Food Watch en andere organisaties ons willen doen geloven, hele veilige zeer zorgvuldig onderzochte stoffen!
Slechts een minimaal aantal E-Nummers op de lijst zijn synthetische chemische stoffen. De meeste zijn natuurlijke producten uit planten, veel zijn ook normale zouten die ook in ons normale eten voorkomen. Kortom, doodnormale stoffen die ook in de natuur te vinden zijn en vaak van oorsprong al in onze voeding voorkomen. Zoals vitamines. Alleen in geval van de stoffen die op de E-Nummerlijsten voorkomen zijn het stoffen die gesepareerd en geconcentreerd zijn.
Overigens is er ook niets mis met synthetische chemische stoffen. Synthetisch wil niet zeggen dat iets onnatuurlijk, ongezond of gevaarlijk zou zijn. Het zijn gewoon stoffen die nagemaakt zijn naar voorbeeld van natuurlijke stoffen. Bijvoorbeeld omdat de natuurlijke variant heel moeilijk te winnen is uit de natuurlijke bron. Of omdat het dusdanig weinig voorkomt in de vrije natuur dat men wel moet terugvallen op het vervaardigen van een ‘kunstmatige´ variant. Heel veel synthetische producten en stoffen zijn juist van groot belang voor uw gezondheid. Heel veel medicijnen worden tegenwoordig synthetisch vervaardigd om zo meer mensen van niet zelden levensreddende middelen te kunnen voorzien. Synthetisch is dus geen eng of gevaarlijk iets. In tegendeel zelfs!
En `chemisch´ is bij dit soort organisaties een woord dat men heel graag te pas en te onpas gebruikt. Want mede dankzij organisaties als bijvoorbeeld Greenpeace en nu dus ook Food Watch heeft het woord `chemisch´ een hele nare lading gekregen. Namelijk iets dat `chemisch´ is noemt men doorgaans `onnatuurlijk´ en nog veel liever `gevaarlijk´. Maar is dit waar?
Nee wederom klinkklare nonsens! Alles in het leven is chemisch. U bent van top tot teen uit chemische componenten opgebouwd. Iedere atoom in uw lichaam is pure chemie. Iedere cel in uw lichaams is opgebouwd uit chemische componenten. Zonder chemie zou niets bestaan. Chemie is hoofdelijk aansprakelijk voor het feit dat er überhaupt leven op aarde ontstaan is en leven op deze aarde, en misschien daarbuiten ook nog wel, mogelijk is. Zonder chemie zou niets bestaan.
Kortom, chemie of chemisch is niets anders dan de bouwstoffen waaruit alles opgebouwd is. En ja natuurlijk. Je kunt met chemie ook hele gevaarlijke dingen maken. Zoals een atoombom. Of een verfverdunner die u maar beter niet op kunt drinken. Of een auto waarmee u zich te pletter kunt rijden. Of een vliegtuig waarmee u uit de lucht kunt vallen. Maar zouden we een auto of een vliegtuig per definitie als gevaarlijk willen aanmerken? Of accepteren we dat het een geweldig mooi vervoersmiddel is waaraan onder doodnormale omstandigheden geen gevaren kleven?
Iets dat synthetisch en met behulp van chemie is gemaakt is niet per definitie ook gevaarlijk. Hoe hard organisaties als Food Watch ook hun best doen om dit te demoniseren. Maar weer even terug naar die ‘vreselijke enge gevaarlijke ongezonde misleidende verwarrende’ E-Nummers.
Er zijn hele duidelijke strakke voorschriften die voorschrijven hoeveel van een bepaalde stof, ofwel E-Nummer, men mag toevoegen aan bepaalde voedingsmiddelen. Niet omdat ze zo gevaarlijk zijn, maar omdat ze hoog geconcentreerd zijn. De veiligheidsmarges zijn enorm te noemen. De kans dat u teveel van een bepaalde stof met een E-Nummer binnen krijgt is volstrekt minimaal tot nihil.
Ja, u kunt een allergische reactie vertonen op een E-Nummer. Net zoals u allergisch kunt reageren op deze stof als deze niet gesepareerd en geconcentreerd in uw normale voeding voorkomen.
In feite is de claim dat bepaalde ‘biologische’ producten geen E-Nummers zou bevatten per definitie niet waar. Want ook in ‘biologisch’ geteelde sinasappelen zit bijvoorbeeld pectine. Dus of u nou een ‘biologisch’ sapje drinkt of een in een fabrieks sapje, er zit hoe dan ook pectine in uw sapje. Alleen noemt men dat bij een fabrieks sapje geen pectine maar E440. Met een E-Nummer dus, want dat is verplicht gesteld door de EU zodat men de hoeveelheid kan controleren. Het is zeker niet uitgesloten dat in uw ‘biologische’ sapje meer pectine zit dan in uw fabrieks sapje. Als pectine dus gevaarlijk zou, zoals misleidende organisaties als Food Watch u willen doen geloven zijn omdat dit eveneens E440 is, dan bent u dus mooi de sjaak met uw ‘biologische’ sapje.
We stellen dus vast dat E-Nummers niet, nee sterker nog… in de aangegeven hoeveelheden NOOIT kunnen gevaarlijk zijn. Dus waarom dan toch die onzin en hysterie rondom E-Nummers?
Food Watch claimt dat het misleidend en verwarrend zou zijn voor de consument. Want u zou opeens niet meer weten wat u eet. Maar weet het merendeel van de mensen dit überhaupt wel? Want hoeveel mensen, zeker die daar geen enkele noodzaak toe hebben, lezen de etiketten op de producten die ze kopen en opeten? Als het al eens 0,3% van de consumenten zou zijn, dan overdrijf ik waarschijnlijk met een factor drie. Niemand dus! Dus dat kan de reden niet zijn.
De volgende claim is dat E-Nummers wel eens een ‘dubbele werking’ kunnen hebben. Daarvoor geeft Food Watch het volgende hilarische haar propaganda ondermijnende voorbeeld:
Daarnaast hebben E-nummers vaak een dubbele werking. Zoals het bovengenoemde E300 (ter informatie, E300 is niets anders dan Vitamine C – Veelkantie). Dit E-nummer wordt vaak toegevoegd als conserveringsmiddel. Tegelijkertijd mag ook voorop de verpakking worden gezet dat het betreffende product extra vitamine C bevat. Of neem E160a, ook wel bekend als betacaroteen of vitamine A. De fabrikant zet op de voorkant van het product dat er extra vitamine A in het product zit, terwijl het stofje eigenlijk wordt toegevoegd om een mooi oranje kleurtje aan het product te geven.
Nou is dat niet verschrikkelijk dan? Dat Vitamine C niet alleen een heel goed en gezond conserverend effect heeft op voedsel, maar ook nog eens gezond is omdat u daarmee een extra dosis Vitamine C naar binnen krijgt! Of dat uw worteltjessap niet alleen heel mooi oranje is door E160a, ofwel Vitamine A houdende betacaroteen ofwel uit wortelen gewonnen kleurstof, en u daardoor ook nog eens een extra schot Vitamine A naar binnen krijgt! Het is vreselijke (gezond)!
Nu heb ik me voornamelijk even geconcentreerd op de propaganda die Food Watch brouwt rondom E-Nummers, maar er staat zoveel onzin op deze website dat ik een encyclopedie nodig zou hebben om dit allemaal aan u uit te leggen. We vinden onder andere de ‘Zout is Fout’ propaganda terug op de website van Food Watch. Over de onzin daarvan lichte ik u al eerder in.
Hoe dan ook, de conclusie moet zijn dat Food Watch helemaal niet behulpzaam is en de consument alleen maar verder in de put helpt met vreselijk alarmerende hoogst suggestieve en niet zelden ronduit leugenachtige propaganda. En dat zou in uw belang zijn? Werkelijk waar?
Helaas niet. Weer niet zou ik eraan toe willen voegen. Het zou prachtig zijn als Food Watch zich inderdaad zou richten op onheuse claims van fabrikanten van zogenaamde ‘gezondheidsproducten’ of producten die zogenaamd aan uw ‘gezondheid’ zouden bijdragen. Maar die claim lijkt meer een voorwendsel te zijn, zeg maar een kapstok, om een hele berg lariekoek aan op te hangen die alleen maar ten doel kan hebben om u ongerust te maken. En dat lukt!
Want ik begon met Twitter en ik eindig daar ook min of meer mee. Want ik kreeg van de één of andere jodukus kwak vanmiddag een puist niet te stuiten onzin te verwerken waar je akelig van zou worden. Waar ik daadwerkelijk akelig van werd, om eerlijk te zijn. De ene na de andere propagandakul droeg deze persoon aan om toch maar vooral te willen bewijzen dat we, als ik het even heel kort en kernachtig samen vat, doodsbenauwd zouden moeten zijn omdat fabrikanten van voedsel het kennelijke doel hadden om ons allemaal ziek te maken, te vergiftigen, ons uit te roeien en over onze lijken zoveel mogelijk geld te verdienen en schandalige winsten te behalen.
Hoe dat werkt snap ik nog steeds niet helemaal. Want als je jouw klandizie uitroeit… hoe ga je dan als fabrikant die ‘schandalige winst’ continueren? Of heeft men een soort van geheime planning waarbij men maar een deeltje van de wereldbevolking omzeep helpt, of zoiets, waardoor men net genoeg volk over zou houden om toch winstgevend te kunnen zijn, of iets dergelijks?
En weet u wat nog het vervelende is? Je kunt het dit soort volstrekt misleide geesten nog nauwelijks kwalijk nemen ook. Want we moeten gewoon vaststellen dat de propaganda van multinationals met miljarden omzetten als Greenpeace en dochterondernemingen zoals Food Watch buitengewoon effectief zijn. Er leven inmiddels honderden miljoenen mensen op deze aarde die totaal schizofreen worden en werkelijk geloven dat er geheime krachten aan het werk zijn die hen zoveel mogelijk schade willen toebrengen en hen zelfs massaal willen vermoorden.
Het is wel heel erg jammer dat dit soort mensen niet door heeft dat het juist de Greenpeace en Food Watch organisaties zijn die door het aanjagen van angsten ten doel hebben om deze wereld om te turnen in een collectief naar marxistisch voorbeeld. Alles dat dit in de weg staat zijn die akelige bedrijven die maar winsten boeken en daardoor niet passen in het wereldbeeld van dit soort organisaties. Die lekker vier en vrij het succes van het kapitalisme bevestigen. En er is maar één manier om deze bedrijven kunstmatig de nek om te draaien. En dat is door mensen te indoctrineren met het idee dat Coca Cola, McDonalds, Unilever, en tal van andere zeer succesvolle ondernemingen een geheime agenda hebben om de wereldbevolking stiekem uit te roeien.
Nee sterker nog, om de aarde te vernietigen! Want dit soort organisaties trekt werkelijk alles uit de kast om de bevolking ervan te overtuigen dat alles dat u doet, en vooral als u er ook nog eens van geniet, vernietigend is voor mens, milieu, het dierenrijk, flora en fauna en uiteindelijk de aarde.
2 reacties
rutger
29 februari 2012 om 10:30 am (UTC 1) Koppeling naar deze reactie
Op zich is er niet per definitie iets mis met E-nummers behalve dan dat ze vrijwel allemaal volstrekt onnodig zijn.
Als je zelf je voedsel bereidt en zo min mogelijk gebruik maakt pakjes en zakjes en andere direct-klaar-overbodigheden en daarnaast vertrouwt op je neus en smaak en leert proeven wat echte smaak is, kan je vrijwel volledig zonder toevoegingen.
Een afgewogen dieet bevat alles wat een mens nodig heeft; toevoegingen als mineralen, vitaminen enz. zijn doodgewoon zaken waarmee de mens voor de gek gehouden wordt.
Meneer Veelkantie
29 februari 2012 om 2:59 pm (UTC 1) Koppeling naar deze reactie
Rutger,
Er is per definitie niets mis met E-Nummers. En ze zijn alles behalve overbodig. Sterker nog, je zou wel gek zijn als je bij bepaalde producten van eigen hand (denk aan ham, gerookt spek, bacon, kaas, enzovoort) geen E250 (Natriumnitriet) ofwel nitriet zout zou gebruiken omdat je dan kans loopt op botulisme. Hetgeen dodelijk is. De stoffen die in geval van fabrieksmatige bereiding van voedsel worden gebruikt, en derhalve door de EU verplicht voorzien zijn van een E-Nummer, dienen in de regel ter verbetering van het product of de verbetering van de conservering.
Jij gebruikt vrijwel dagelijks stoffen die, zou jij gehouden zijn aan de EU wetgeving, onder een E-Nummer te vatten zijn. Behalve dan dat jij als particulier of restauranthouder dan wel kok niet gehouden bent aan het vermelden van bepaalde stoffen met hun E-Nummer. Staat ook zo slordig, al die E-Nummers op het rand van het bord. Dat terwijl jij wel degelijk E-Nummers, althans, de stoffen die onder desbetreffende E-Nummers te vatten zijn, gebruikt. En wel op dagelijkse basis!
Als je zelf je voedsel bereid zul je zeldzaam tot eigenlijk nooit iets met zijn E-Nummers aanduiden. Wat jij namelijk doet is bijvoorbeeld wat uitgeknepen citroen gebruiken om bijvoorbeeld de guacamole niet bruin te laten worden. Ofwel, omgezet in een E-Nummer, gebruik jij dus E330 (Citroenzuur). Of je gebruikt wat Ve-tsin ofwel in E-termen E621 (Mononatriumglutamaat, smaakversterker gewonnen uit gefermenteerde zeewier) om het gerecht (bijvoorbeeld een Chinees gerecht) wat smaak booster mee te geven.
Ofwel, alles wat je in de keuken gebruikt aan ‘toevoegingen’ heeft buiten de naam die jij kent ook nog eens een E-Nummer. Je bent je er alleen, zo blijkt, niet van bewust. Dat komt omdat de stoffen die eveneens voorzien zijn van een E-Nummer geen rare bizarre toevoegingen zijn, maar doodnormale dagelijkse huis, tuin en keukenproducten.
Jouw laatste zin raakt dus kant nog wal. Want jij zelf bent dagelijks in de weer met stoffen die een E-Nummer hebben. Ben jij dan de mensen die jouw gerechten eten voor de gek aan het houden? Of zet je hen gewoon een smakelijke gezonde maaltijd voor?