Low & Slow Speck-du-Lapiés (spreek uit: Spék-de-Lá-pí-és)

Natuurlijk bestaan Speck-du-Lapiés helemaal niet. Meneer Veelkantie is gewoon interessant aan het doen. Maar wel met een boodschapje. En dat boodschapje is dat doodnormale zaken, zoals onder andere Speklapjes, ondergewaardeerd zijn als in dit geval een goedkoop stukje varkensvlees. Ordinaire plakken v/d varkensbuik.

Zou je het echter bacon noemen, hetgeen de vertaling van speklapjes is in zo ongeveer iedere taal die ik machtig ben (behalve in het Duits natuurlijk want dan heten ze gewoon plat en kil 'speck'), en rauw, gekookt of gerookt in dunne plakjes per 150 gram in een pakje verkopen bij een supermarkt, dan gaan mensen opeens wel watertanden en betalen dan gerust een veelvoud van de werkelijke waarde.

Waarom dat zo is weet ik niet en snap ik niet. Maar wat ik wel weet is dat ook uw ordinaire maar oh zo lekkere speklapjes een onvoorstelbare metamorfose ondergaan met ietsjes meer geduld.

Het bakken of grillen van speklapjes schijnt, volgens boze tongen, nogal een toer te zijn. Of ze zijn te zacht, of te hard, of zwart geblakerd en als het even tegenzit nog niet gaar. Maandag was mijn buurman van vier huizen verderop iets aan het grillen. Wat wist ik in eerste instantie niet maar ik had, door de onvoorstelbare rookontwikkeling en stankoverlast in de vier naastgelegen tuinen (waaronder onze tuin), wel het vermoeden dat het om speklapjes moest gaan. Het enige dat nog ontbrak, en daardoor wist is dat de buurman speklapjes ‘grilde’, was de aula met stemmige muziek en een kopje koffie met een plakje cake na. Anders had het vast een plechtige crematie geweest.

Nu chargeer ik inderdaad een beetje, zonder de intentie te hebben om de buurman of iemand anders belachelijk te maken, maar het is evengoed om te janken dat mensen nog op deze wijze zo iets lekkers als Speck-du-Lapiés verknallen. Met iets meer geduld en iets meer denkwerk maakt u van die ordinaire speklapjes een fantastisch stukje ontzettend smakelijk vlees. En dat is een stuk eenvoudiger dan menigeen schijnt te denken.

Al zou het alleen maar zijn door de speklapjes, met een beetje peper en zout, een half uurtje of zo lang als nodig is als ze iets dikker zijn, indirect te grillen op de barbecue. Net zo lang tot u het vet een beetje heeft laten smelten, het vlees goed gaar is en de speklapjes een beetje krokanter zijn.

Mevrouw, dochter en een vriendin van de laatste, alsook meneer Veelkantie hebben gisteren geweldig genoten van bovenstaande speklapjes. Mooi knapperig van buiten en sappig van binnen.

Maar ook in de pan kunt u speklapjes heerlijk bakken. Er is eigenlijk maar één echte stelregel. Low & Slow, ofwel laag en langzaam. Dat gaat niet alleen op voor op de gril of barbecue, maar ook voor vlees in de pan. Als de speklapjes kromtrekken, dus eigenlijk verkrampen door de hitte en verbranding, dan is uw pan en boter al veel te heet. Eigenlijk is het dan al een beetje verloren zaak.

Eenmaal kromgetrokken speklapjes strijk je niet meer recht. En je kunt ze ook niet meer gelijkmatig bakken. De kunst is dus om de speklapjes eerst langzaam te laten garen zodat het vet in de speklapjes vloeibaarder gaat worden. Het vet dat uit de speklapjes komt kunt u gedurende de hele bak sessie in de pan laten zitten. Er bakt niets mooier en er is niets smakelijk dan bakken in varkensvet. U bent op zeker moment de speklapjes bijna aan het ‘frituren’ in het eigen vet. Je hebt in principe ook geen boter nodig. Als u de speklapjes maar van voldoende kruiden voorziet. Voordeel van ‘frituren’ is dat je de binnenkant gaart en opwarmt en de buitenkant krokant bakt.

Nu is het alleen nog maar een kwestie van een goede timing. Laat u de speklapjes te lang in de pan zitten dan is het resultaat op den duur hetzelfde als dat u de speklapjes op een te hoog vuur bakte. U moet dus niet alleen even lekker de tijd nemen, want heus op een lager vuur worden ze ook mooi bruin daar heb je geen hoog vuur voor nodig, maar er ook heel eventjes bijblijven staan.

Zijn de speklapjes qua gaarheid helemaal naar uw zin maar u vind ze wat te bleekjes, giet dan even het overtollige vet af (bijvoorbeeld in een oud conservenblikje), en bak ze nog heel even op een eveneens niet al te hoog vuur aan weerszijde tot ze de bruining hebben die u wenselijk vind.

Wedden dat u de eerstvolgende keer, als u bovenstaande in acht neemt, de lekkerste Speck-du-Lapiés ooit eet! En neemt gerust van mij aan dat u niet snapt dat u het ooit anders heeft gedaan.