Maar… het heeft niet plaatsgevonden

De beetje bovengemiddeld ge- en bedreven barbeknoeiers onder elkaar zijn vreemde snuiters en een stelletje gluurders en exhibitionisten. Om wat voor reden dan ook willen wij ontzettend graag onze cremeer kunstjes aan andere laten zien. En we willen altijd heel graag bij elkaar in de ketel kijken om te zien welk soort beestjes, dan wel welke onderdelen daarvan, op het menu staan of stonden en op welke wijze men daarvan uitgeleide doet of deed.

Natuurlijk kunnen we niet allemaal bij elkaar op bezoek gaan en letterlijk komen kijken. Dus we moeten het hebben van foto's. Zeg maar BBQ Foodporn. Hier,  via social media, op fora, overal exhibitioneren wij onze zorgvuldig gecremeerde beestjes of onderdelen daarvan. En we kloppen elkaar dan virtueel heftig op de schouder.

We zijn ook buitengewoon wantrouwig en gemeen. Want als iemand geen foto's kan tonen van hetgeen die dag op de nominatie stond kennis te maken met onze andere afwijking, namelijk de fascinatie met en het stoken van een fikkie, zeggen we gewoon dat het allemaal niet heeft plaatsgevonden.

Vanwaar deze bekentenissen uit de ranzige diepe krochten van de met barbecue geïnfecteerde geest, zult u zich wellicht afvragen. Nou, dat zit zo. We hebben gisteren een ongekend heftige barbecuesessie gehad. In eerste instantie zouden we het, met name om financiële redenen, bescheiden houden. Maar toen mijn schoonzuster, met mevrouw Veelkantie, eenmaal binnen stapte bij onze vaste slager De Worstenmakerij overviel haar datgene wat wij inmiddels enigszins onder controle weten te houden. Namelijk een enorme hebberigheid en (bijna) onbedwingbare koopzucht.

Wij mensen blijken namelijk, zodra je in zo'n walhalla van dooie dieren binnenstapt, toch helemaal niet zo geëvolueerd en geciviliseerd te zijn als we denken en doorgaans ook willen doen voorkomen. Al die zorgvuldig tentoongestelde onderdelen van beesten brengt op de één of andere manier de normaal zo goed verborgen jager-verzamelaar bij ons boven. En laten we wel zijn... als je een slagerij binnenstapt waar het vlees verhoudingsgewijs tot de supermarkt en de reguliere slager zo goedkoop is en minder clean geslacht is dan bij de supermarkt en de reguliere slager, waar men je dus confronteert met de volgens sommige 'gruwelijke' werkelijkheid, dan is die oerdrift nauwelijks te onderdrukken. Het liefst koop je dan de hele toko leeg om een net niet bloederig ritueel, hetgeen we in de volksmond ook wel een barbecue noemen, te organiseren.

Schoonzuster lief nam dus heerlijke worsten mee, entrecotes van 2 ons de stuk, een berg gemarineerde varkensfiletlapjes, dikke hamburgers en een berg kipfilet waarvan we kipspekfakkels en heerlijke shaslick pennen maakten. En een paar gigantische botten, net geen hele dijbenen van koeien, voor hun honden. En dan ben ik vast nog wel iets vergeten.

Met andere woorden, de geplande bescheiden barbecue werd een slemppartij, die rond drie uur s' middags aanving en pas drie uur s' nachts weer eindigde, waar je u tegen zegt. Het was enorm gezellig en we hebben gevroten en gezoopt alsof ons leven er vanaf hing. Maar u voelt 'm misschien al aankomen... het heeft niet plaatsgevonden. Want ik heb er 0,0 bewijs van. Inderdaad, geen enkele foto. Althans... ik heb welgeteld 1 foto.

En dat is slechts een deeltje van het slagveld dat we hebben aangericht. Maar bewijst het ook maar iets? Vraag het de gemiddelde barbecue-o-fanaticus en hij zal bevestigen dat bovenstaande bende absoluut niet kan en mag dienen als bewijs van een schranspartij die zijn weerga in huize Veelkantie niet kent. Kortom, dikke pens, vette bek, gezwollen aderen in de nek en bijna dierlijk gegrom ten spijt, het heeft nooit plaatsgevonden.

Maar... we hebben nog het één en ander over van de barbecue van gisteren, dus wie weet kan ik het zondag nog een klein beetje goedmaken. Als we natuurlijk niet wederom ten prooi vallen aan een feeding frenzy en daardoor even de wereld, en uw belang (ofwel uw onverzadigbare zucht naar BBQ foodporn) als mede barbecue-o-fanaticus, uit het oog verliezen zoals ook gisteren het geval was.