Crepeer maar, want u bent te duur!

Zoals u weet schrijf ik zo nu en dan, onder de noemer Even iets Anders, een blogpost die weinig tot volstrekt niets met het thema van Veelkantie te maken heeft. Zo ook deze keer.

Deze keer wil ik het met u hebben over 'de gestegen zorgkosten'. Want ook tijdens deze verkiezingen blijkt dat weer een heel hot item te zijn. En allerhande belanghebbende spuien momenteel, in de hoop politieke invloed te hebben, hun niet zelden sinistere ideeën rond in de media.

Zoals bijvoorbeeld de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) die chronisch of terminaal zieke patiënten maar duur en vervelend (lees: omzetdrukkend) vinden en bang zijn dat de bezuinigingen door deze categorie patiënten uit hun zak moet komen. En wat te denken van eerdere nieuwsberichten? Bijvoorbeeld het advies van het College voor Zorgverzekeringen (CVZ) om de medicijnen voor patiënten met de ziekte van Fabry en bepaalde vormen van de ziekte van Pompe (en andere zeldzame ziekten) niet meer te vergoeden omdat dit te duur zou zijn. Dat een groot deel van deze patiënten vervolgens een vaak lange lijdensweg en uiteindelijk een vervroegde dood te wachten staat was van secundair belang volgens CVZ. Of steeds meer stemmen die er, onder druk van de propaganda van de o.a. voedselfascisten, opgaan om mensen die niet volgens 'de gezondheidsnormen' leven te confronteren met hogere zorgpremies of zelfs behandelingen te onthouden en zo te dwingen in de pas te lopen. En dat is nog maar een tipje van de ijsberg.

De laatste loot aan deze dode boom is dat oudere mensen niet meer zomaar in aanmerking zouden moeten komen voor een kunstheup, en kankerpatiënten niet zomaar meer in aanmerking zouden moeten komen voor een chemokuur.

Dat is de theorie, en hieronder de praktijk:

Stel voor je bent een kwieke bejaarde van 81 jaar met de potentie 102 te worden, maar je heup is versleten. Met een nieuwe heup kun je mogelijk nog jaren zelfstandig wonen en mobiel blijven. Maar... een nieuwe heup is te duur volgens de overheid en aan haar gelieerde organisaties (zoals huisartsen). Want ja... je zou ook over een jaartje dood kunnen gaan. Maar gaat dat ook niet op voor een 23 jarige? Hoe dan ook. Je kunt het wel schudden en ben je voortaan aan huis gebonden en moet vervolgens vervroegd opgenomen worden in een bejaardenopslagplaats (ook wel bejaardenhuis genoemd) alwaar je met 6 op een kamer in je luier vol urine en poep mag liggen marineren omdat de overheid ook daarop bezuinigd en bejaardenoorden het geld liever uitgeven aan dure managers die bepalen dat verplegend personeel niet langer dan 0.53 minuten aan u mogen besteden.

En stel voor je bent een kankerpatiënt. Met chemokuren kun je de kanker, ook al is die terminaal op enig termijn (hoe lang is altijd heel moeilijk te voorspellen, want kanker is een buitengewoon grillige ziekte, en kan uiteenlopen van enige weken tot soms wel enkele jaren), enigszins in toom houden waardoor je het in de laatste levensfase nog af kunt met veel minder pijn medicatie. En gelukkig maar, want van zaken als morfine en dergelijke raak je helemaal in de war en ben je er niet helemaal meer bij, dus kun je feitelijk geen fatsoenlijk afscheid meer nemen van je gezin, familie en het leven en leef je de laatste maanden, of misschien wel jaren, van je leven als een soort gedrogeerde zombie. Nee zegt de overheid... u gaat toch dood, dus waarom zouden we nog enkele duizenden tot misschien wel enkele tienduizenden euro's aan u besteden. Veel te duur. U krijgt dus geen chemokuur of operatie meer, maar we proppen u vol met morfine en andere pijnmedicatie. 'Maak de dood tot uw vriend maar want u bent te duur/ oud', zoals PvdA'er Samsom en zijn mede-christensocialist/ fascist Antoine Bodar gisteren in '1 voor de verkiezingen' (vanaf minuut 42.30) adviseerde, is het dwingende advies van de overheid en aan haar gelieerde organisaties aan kankerpatiënten. Een 'offer you can't refuse' want zonder chemokuur staat het sowieso vast dat dit de kortste weg tot de dood is.

Kortom, de overheid en aan haar gelieerde organisaties (die patiënten die intensieve zorg nodig hebben liever kwijt dan rijk zijn omdat ze, door het huidige vergoedingenmodel, gedurende langere tijd drukken op de bezetting van bijvoorbeeld een huisarts en zo de omzet en verdiensten drukken en andere bezuinigingsmaatregelen noodzakelijk maken) willen voortaan, uit kostenoverwegingen omdat ze liever geld besteden aan het uitdijen van de overheid (waaronder de EUSSR) en megalomane projecten (waaronder de EUSSR), voor u bepalen welke zorg u wel en niet krijgt en op welk termijn u dood moet.

Een paar maanden geleden kreeg Rick Santorum (voormalige Republikeinse presidentskandidaat in de VS) nog een enorme bak poep over zich heen en werd smadelijk uitgelachen door de (linkse) zogenaamde 'kwaliteitsmedia' en maakte met name politiek correct Nederland zich kwaad omdat hij stelde dat er in Nederland sprake zou zijn van 'gedwongen euthanasie'. Maar wat blijkt... Santorum had en heeft met bovenstaande gewoon groot gelijk! Is het niet al de realiteit dan gaat dat het op enig termijn wel worden.

Telkens duikt het weer op. De discussie over de stijgende zorgkosten in Nederland. Het is een discussie die niet uit te roeien is en een discussie die hele sinistere trekken begint te vertonen. Ja de zorgkosten zijn explosief gestegen in de laatste decennia. Nu zijn we ook met veel meer mensen dan 20 of 30 jaar geleden, en is de levensverwachting fors toegenomen, en zijn de technieken zoveel beter en uitgebreider geworden, maar dat is niet de voornaamste redenen voor de explosieve stijging in zorgkosten. Er zijn andere factoren te benoemen die de kosten schrikbarend opdrijven.

Natuurlijk, er is de factor vergrijzing. Mensen worden in de regel ouder. Hierdoor zijn er meer ouderen die geld kosten en zorgbehoevend zijn en minder jongeren om de kosten op te brengen. Het is de keerzijde van de verbeteringen die men zelf aanbracht in de arbeidsomstandigheden, het milieu, de voeding, enzovoort. Hoe langer een mens leeft hoe groter de kans is dat hij of zij mankementen gaat vertonen. We leven nu volgens mijn opvattingen al gemiddeld verder dan onze uiterste houdbaarheidsdatum is. Hetgeen resulteert in mensen die weliswaar ouder worden, maar naarmate de jaren vorderen niet perse gezonder worden. Maar is dat niet een probleem dat zich op termijn vanzelf oplost? Het, even respectloos gezegd, ouderoverschot lost zich met één à twee generaties vanzelf op en dan stabiliseert de boel zich weer enigszins. We hebben het dus, in tegenstelling tot wat politieke en andere belanghebbende beweren, niet over een structureel maar over een tijdelijk probleem. Een tijdelijk probleem dat we misschien maar gewoon voor lief zouden moeten nemen. De oplossing die men nu min of meer voorstelt, want die Rick Santorum bleek dus nog helemaal niet zo gek te zijn, is om deze mensen te laten verkommeren en voortijdig de dood in te jagen. Hoe ethisch is dat?

Een andere factor is de vooruitgang. Met name de technologische vooruitgang op medisch gebied is zondermeer revolutionair te noemen. Steeds meer ziekten, die zich ook steeds meer voordoen hoe ouder mensen worden (vroeger ging je al dood voordat veel ziekten zich konden openbaren of waren simpelweg niet of nauwelijks behandelbaar) kunnen succesvol(ler) behandeld worden. Er vinden dus meer behandelingen plaats en de behandelingen zijn doorgaans intensiever, langduriger en mede daardoor ook duurder. Kennelijk vind de overheid en andere ideologische belanghebbende dit een ongewenste ontwikkeling. Maar dan kun je, je wel afvragen waarom de overheid een in toenemende mate tegen fascisme aanhangend gezondheidsregime voert? Dit is helaas een onderdeel van de 'maakbare samenleving' waan(zin). De overheid en ideologisch gemotiveerde zijn er werkelijk van overtuigd dat men alles kan reguleren. Zelfs het klimaat! Dat terwijl de realiteit en praktijk deze waan allang heeft gelogenstraft. Het klimaat maar ook uw gezondheid laat zich nauwelijks tot niet reguleren. Nu deze realiteit kennelijk ook doordringt tot de gestaalde kaders van het maakbaarheidsdenken gooit men het over een andere boeg. Bijvoorbeeld door mensen selectief bepaalde zorg te onthouden omdat zij bijvoorbeeld niet in ganzenpas lopen met het voedselfascisme en daaraan gelieerde gezondheidsfascisme. Of door mensen op basis van leeftijd of 'nut voor de maatschappij' te willen discrimineren.

Dan hebben we ook nog te maken met het feit dat steeds meer aandoeningen en ziekten een chronisch karakter gaan vertonen. Zoals gezegd heeft dit alle te maken met onze huidige hoge levenstandaard. Vroeger ging je, zoals gezegd, dood voordat een aandoening of ziekte zich kon ontplooien tot een chronisch probleem.  Net als met de technologische vooruitgang is ook dit probleem in wezen grotendeels van tijdelijke aard. Hoe regulierder een behandeling op termijn gaat worden hoe lager de kosten ervan zullen zijn. Het is ook, gezien het feit dat in ieder geval de bevolkingsomvang en groei zich in Westerse landen op termijn zal stabiliseren, een aanpassingsprobleem. We hikken nu tegen de kosten op van het ons aanpassen aan de komende realiteit. Namelijk het, weliswaar eveneens tijdelijke, ouderenoverschot. En het feit dat de mens gemiddeld ouder zal worden. Evenals het feit dat de mens zich nog moet aanpassen aan een andere, fysiek veel minder intensieve, stijl van leven. Zoals gezegd zal ook dit zich op termijn stabiliseren. Is het daarom niet onverantwoord nu sinistere plannen te kweken om feitelijk een deel van de ' lastige bevolking' direct of indirect tot euthanasie te pushen? Of hen volledig buiten spel te zetten? Hen te laten lijden onder het mom van 'u bent te duur'? En let op! Het zijn met name de linkse partijen en ideologen die op deze zaken aandringen. Dat terwijl men 'rechts' er steevast van beticht niet 'solidair' te zijn en via 'kapitalistische' en 'neoliberale' maatregelen de sociale samenhang en het 'solidariteitsbeginsel' te ondermijnen.

Een hele voorname reden dat de zorgkosten de pan uitvliegen is het feit dat er teveel behandelingen zijn voor vaak onzinnige zaken. En dit heeft al sedert decennia plaats op initiatief van de overheid die er decennia lang naar gestreefd heeft een allesomvattende nanny state te zijn en u alle zelfredzaamheid uit handen te nemen omdat dit zogenaamd een taak van de overheid zou zijn. Slachtofferhulp? Prachtig! Maar is het werkelijk noodzakelijk dat een 'hulpverlener' zich ongevraagd en op eigen initiatief bij u meld om bijna te bedelen dat u bij hen aanklopt omdat uw fiets gestolen is? Want dit zou wel eens een 'traumatische' gebeurtenis kunnen zijn? Klankschalentherapie om uw chakra's weer in harmonie te laten resoneren? Cursus hoofddoekknopen? Leren fietsen op kosten van de gemeenschap? Een 'kunstwerk' in de vorm van een 'schijtende man' op een verlaten dijk (geschatte kosten € 1.000.000,-) om bij de burgerij 'het culturele bewustzijn aan te wakkeren' en 'de saamhorigheid te vergroten'? De hoeveelheid vlakken waarop de overheid zich met u bemoeid en voor u wil 'zorgen' is eindeloos. En telkens weer zien we dat de 'softe (aan links gelieerde) sector' weer wat nieuws bedenkt waaraan er volgens hen 'maatschappelijke behoefde' zou zijn. Nieuwe regelingen, denk bijvoorbeeld aan het 'rugzakje' voor kinderen die niet mee kunnen komen, de 'betaalde oppas door de grootouders', het persoonsgebondenbudget', enzovoort, worden onmiddellijk tot en ver voorbij het maximum uitgebuit en misbruikt door de belanghebbende in de 'softe sector'. Als paddenstoelen schieten er opeens allemaal 'belangenwaarnemers' en instellingen die 'deze nobele taak op zich nemen' uit de grond. En voor je het weet blijkt opeens 50% van de kinderen aan de Ritalin te moeten en een fors 'rugzakje' nodig te hebben. Opeens verschijnen er in iedere winkelstraat 'zorgwinkels' uit het niets die wel weten hoe u aan een 'persoonsgebondenbudget' kunt komen en daar vervolgens wel raad mee weten.

De voornaamste reden, en die is weer gelinkt aan de voorgaande alinea, ligt nog altijd bij de regeltjes en zorg fetisj van de overheid. Die willen alles reguleren en vervatten in (al dan niet online) dossiers, formulieren en allerhande andere papieren dan wel elektronische rompslomp em maatregelen. Daaruit is voortgevloeid dat zorginstellingen zich in eerste instantie gedwongen zagen allerhande bestuurslagen en peperdure managers aan te nemen. Inmiddels is het in de zorg en ziekenhuizen een cultuur geworden. Een cultuur van nepotisme waarbij het lucratief en handig is om, al dan niet politieke vriendjes, aan een zwaar betaalde baan te helpen bij de één of andere zorginstelling of liever nog overkoepelend instituut of overkoepelende 'belangen' organisatie. De ene hand vult tegenwoordig andermans zak. De met name linke overheid zit inmiddels vuistdiep in het hele 'zorg' gebeuren. Vele tienduizenden werknemers (maar ook burgers die afhankelijk gemaakt zijn van de overheid) zijn tegenwoordig afhankelijk van deze en andere vormen van zieligheid- zo niet asieligheidsindustrie. Tientallen zo niet honderden miljarden euro's aan subsidies en gemeenschapsgeld gaan er aan op. En zodra de overheid, met name onder 'rechts(er)' bewind een terugtrekkende beweging maakt spannen de linkse sluitspieren zich met kracht en dreigen de hele boel in het honderd te laten lopen. Opeens komt men met allerhande gewichtige onderzoeken waaruit blijkt dat een groot deel van de bevolking zogenaamd een 'ernstig drankprobleem' zou hebben. Dat we allemaal aan het 'biologische' voer moeten omdat anders de aarde vergaat. En vervolgens trekt de overheid weer uw portemonnee om deze vele duizenden ideologen, van 'wetenschap' tot aan 'hulpverleners' te voorzien van een fors inkomen op uw kosten.

Weet u, ik zou nog uren zo door kunnen gaan. Maar laten we het over de oplossing van alle bovenstaande problemen hebben. Want zo onoplosbaar is het allemaal niet. Er is in wezen meer dan voldoende geld voorhanden. Veel teveel zelfs waardoor deze, laat ik die term ook maar eens gebruiken, kanker zo heeft kunnen woekeren dat het grotendeels onze verdiensten opslokt en ons tegen wil en dank, is het niet voor zorg of hulp dan is het wel voor belastingreducties/ tegemoetkomingen of hypotheekrenteaftrek, afhankelijk heeft gemaakt van de overheid.

Het is heel simpel. Overheid bemoei je niet meer met onze zaken! Hou je bezig met uw kerntaken. En die kerntaken bestaan niet om ons te 'behoeden voor rood vlees' maar voor uw rode totalitaire politiek en bemoeienissen waarmee u onze levens tot in de finesses denkt te mogen en kunnen reguleren naar hetgeen u goeddunkt! Wedden dat u het dan met een tiende van het aantal ambtenaren, en dus gebouwen en andere overhead ellende, af kan? Wedden dat dan 99% van de organisaties en instituties, die nu als bloedzuigers op onze ruggen vastgezogen zitten, volkomen overbodig blijken te zijn? Wedden dat als u niet meer uw opvattingen van 'cultuur' en 'kunst' door onze strotten ramt dat we opeens een stuk creatiever blijken te zijn dan we nu met onze door u tam gemaakte geesten kunnen of durven te laten zien? Wedden dat als u eens echt heel diep zou snijden in het lillende overheidsvet, want vlees is het inmiddels al niet meer, er opeens bakken met geld vrijkomen om wel noodzakelijke voorzieningen, zoals een goede gezondheidszorg, te betalen? En wedden dat als u eens op zou houden, beste overheid, met het leegzuigen van uw burgers dat ze opeens wel geld hebben om leuke en goede dingen te doen? En dat dan niet alleen u tegen totalitarisme en fascisme hangende bemoeienissen volledig overbodig blijken te zijn, maar ook nog eens onze economie de pan uit stijgt? Enzovoort, enzovoort, enzovoort.

Mag ik het voor u samenvatten? Mooi! Overheid, rot op! Laat ons met rust! Haal uw vingers uit onze aars! We zijn uw bezit niet en willen al helemaal niet als uw buikspreekpoppen en marionetten fungeren die zich eens in de zoveel jaar met een hoosbui aan leugens en propaganda ons er weer toe proberen ons te verleiden op u te stemmen! Dat terwijl u in werkelijkheid voor geen millimeter van uw eigenlijke agenda, namelijk het dicteren en domineren van de bevolking en hen te misbruiken als melkkoeien om uw onzalige despotische utopische megalomane machtswellustige natte dromen te verwezelijken, zult afwijken. Alles wat u veinst ten spijt..