«

»

sep 11 2014

Bericht afdrukken

De Domme Jihadisme Duiders – Jihadisme 101



Gisterenavond mochten wij bij Pauw (NPO1) genieten van een jongedame, filmmaakster Floor van der Meulen, die jihadisten in hun 'natuurlijke habitat' interviewde en filmde voor haar nieuwe docu-film 'Paradijsbestormers'. Dapper en bewonderenswaardig wellicht, maar uit het interview met van der Meulen bleek wederom dat 'men' geen flauwe notie heeft wat jihadisten werkelijk beweegt om naar een hell hole als Syrië of Irak af te reizen om er zo mogelijk een nog grotere hell hole van te maken. Dat terwijl de antwoorden al voorhanden waren maar niet uitgesproken mochten worden.

It's the Ideology Stupid!

Inderdaad, het is de ideologie, en in dit geval heet deze ideologie de islam. Er schijnt echter een soort van verbod te liggen op het linken van de islam met de, jawel, schaduwkanten van de islam. Dit terwijl het leggen van een link tussen bepaalde ideologieën en bepaalde gedragingen in andere voorkomende gevallen niet alleen mag maar zelfs een must is.

Meest sprekende voorbeeld is natuurlijk het nazisme dan wel nationaal socialisme. Daarvan zal geen mens in his right mind ontkennen dat er een directe link bestaat tussen de ideologie en de gruwelijkheden die met name in de jaren '40 - '45 van de vorige eeuw plaatsvonden. Reden ook om nu, inmiddels toch alweer zo'n 70 jaar na dato, het nazisme en neonazisme scherp te monitoren en er krachtig tegen te ageren en propaganderen. Iets waarin men zelfs flink is doorgeschoten en wat o.a. tot gevolg heeft dat er tegen alles dat men daarmee doorgaans onterecht ook maar enigszins associeert, zoals bijvoorbeeld het Fortuynisme en de PVV, zwaar optreed door deze bewegingen te demoniseren en bij voortduren te afficheren als 'het grootste gevaar voor onze vredige vrije samenleving'. En dit demoniseren was zo effectief dat de extreemlinkse Volkert van de Graaf zich geroepen voelde Pim Fortuyn standrechtelijk te executeren.

In geval van de islam maakt men een enorme uitzondering omdat deze deels en eveneens politieke ideologie door het leven gaat als een religie. En, dat is volgens vele de voornaamste reden, omdat het merendeel van de aanhangers van de islam gematigd zijn en braaf wachten tot het gedroomde vurig verlangde wereldwijde islamitische kalifaat voor hen gesticht gaat worden in plaats van dat men zelf de wapens opneemt om het kalifaat hier en elders in de wereld te realiseren. Dat maakt echter niet dat de islam als ideologie vredig en verder in orde is en er geen gevaar vanuit gaat. Het is ook alleen in geval van de islam dat men over gematigde moslims spreekt. Hetgeen natuurlijk al een dead giveaway is dat de islam in essentie geen gematigde ideologie is. Men zal bijvoorbeeld ook nooit spreken over 'gematigde nazi's'.

Hoe ontstaat een jihadistische mindset?

Het lijkt een mysterie te zijn wat moslims ertoe beweegt om huis en haard te verlaten en elders in de wereld zich te mengen in een gruwelijke oorlog met het voornaamste doel om een in dit geval islamitische kalifaat te stichten. Zelfs het straat-jihadisme onder met name Marokkaanse jongeren die ogenschijnlijk weinig met de islam op hebben weet men niet te verklaren. Dus grijpt men terug op het aloude zelfkastijding en het de schuld verleggen naar onszelf als westerse maatschappij. Dus poogt men het radicalisme, extremisme en het straat-jihadisme te verklaren met allerhande absurde theorieën, zoals de beruchte 'socio-economische omstandigheden', waarvoor geen enkele bewijs bestaat. Sterker nog, op de straat-jihadisten na, zijn de meeste jihadisten en extremisten vaak hoogopgeleide, succesvolle en volgens de omgeving goed geïntegreerde moslims. Hun extremisme is dan ook vaak een volledige verrassing voor de omgeving.

Toch komen zowel het straat-jihadisme alsook het daadwerkelijke en zeer gewelddadige extremisme jihadisme en terrorisme, zoals wij zien bij aanslagplegers en jihadisten die afreizen naar o.a. Syrië en Irak, uit exact dezelfde bron.

Ik mag me, schrik niet, in dat opzicht toch wel enigszins een ervaringsdeskundige noemen. Ik groeide als klein ventje op in een zeer sektarische besloten zo niet afgesloten omgeving. Mijn ouders waren aanhangers van een sekte die het midden houdt tussen het christendom en het religieuze jodendom. Gelukkig betreft het in dit geval een volstrekt vredige religieuze stroming die geen enkele intentie had en heeft om de wereld met welke dwang dan ook te onderwerpen aan hun overtuiging. Integendeel zelfs. Hetgeen ook de reden is om de naam van deze sektarische stroming niet te noemen.

Echter, desondanks dat het om een vredige sektarische stroming gaat heeft het wel degelijk een enorme impact op het denken van deze mensen, en zeker op kinderen die binnen deze sekte opgroeien. Zo is er sprake van een hele duidelijke scheidslijn tussen hetgeen men de 'broeders & zusters' en 'de wereld' noemt. Je zult ook alleen de grens tussen deze werelden oversteken om bijvoorbeeld noodzakelijke dingen, zoals werken, boodschappen en andere noodzakelijkheden, te doen. Want 'de wereld' is er volgens de sekteleden alleen maar op uit om je in verleiding te brengen. En als 'men' al niet doelbewust erop uit is om je in verleiding te brengen dan is het vlees zwak en kan het zijn dat je voor 'de verleidingen' zwicht. Immers, satan is overal en ligt altijd op de loer om de 'rechtschapene' in zijn val te lokken. Dus vinden alle sociale en andere activiteiten uitsluitend binnen de sekte en onder sekteleden plaats. En zelfs en juist daar is er sprake van een zeer sterke sociale controle en geeft men elkaar ook zonder aarzelen aan bij de lokale leiders als men betrapt wordt op zondige gedachten en daden. Er is sprake van een zeer scherpe scheidslijn tussen hun de slechte en ons de goede.

Zoals gezegd betreft het een zeer vredige sekte die in geen enkel opzicht haar wereldbeeld en overtuiging aan andere wenst op te dringen. Toch zou het in potentie een zeer gevaarlijke sekte zijn als je daar het element vijandschap en geweld aan toe zou voegen. En dat, vijandschap, is exact een element die je binnen de islam wel volop tegenkomt.

De genoemde sekte waarin ik opgroeide is gebaseerd op zowel het verlichte christendom alsook het verlichte jodendom. En is in dat opzicht dus volledig gepacificeerd. De islam daarentegen is gemodelleerd op de onversneden ruwe en rauwe islam van 1.400 jaar geleden en er heeft sindsdien geen enkele vorm van verlichting plaatsgehad binnen de islam. Sterker nog, als een bepaalde stroming (bijv. de Ahmadiyya) van enige modernisering en verlichting blijk geeft dan wordt dit door de islamitische wereld en wereldgemeenschap direct tot onislamitisch (takfir) verklaard en met hand en tand bestreden.

Het tot takfir ofwel kafir verklaren van mede-moslims speelt een grote rol binnen de islam. Niet alleen is het iets wat je vanzelfsprekend niet wil, niet in de laatste plaats vanwege de enorme consequenties, maar het is ook de reden waarom moslims elkaar met veel geweld bestrijden. Het is ook niet zo dat, iets wat we veel horen van de politiek correcte islam-duiders, dat de ene stroming die de andere stroming vermoorden wel en de andere geen 'echte' moslims zouden zijn. Sterker nog, de geweldplegers zoals nu dan bijvoorbeeld IS/ ISIS, maar ook Al Qaida e.d., staan zich er juist op voor dat zij zuiverder islamitisch zijn dan de mede-moslims van een andere stroming. Hiermee legitimeert men haar geweld.

Je zult onder moslims, de uitzonderingen niet te na gesproken, ook niet snel aantreffen dat men de de bedrijvers van de 'zuivere' islam veroordeeld. Je kunt als moslim, zelfs als je zelf geen hele brave moslims ben, nu eenmaal niet de 'zuivere' islam afwijzen. Je zou jezelf daarmee feitelijk tot kafir verklaren. En het is weliswaar zo dat men, gelukkig voor ons, zelf niet snel tot geweld over zou gaan maar men heeft er ook geen direct en principieel bezwaar tegen als 'andere' dit wel doen. Immers, het bevorderen van het kalifaat en het samenbrengen van de Uhma en het leven in een zuiver islamitische wereld, is het streven en de droom van iedere beetje rechtgeaarde moslims. Anders dan binnen bijvoorbeeld het religieuze Jodendom, waar er hevige gevoelens en meningsverschillen bestaan over het bestaansrecht inzake Israël, heb je binnen de islamitische gemeenschap niet echt zoiets als de ene vind dat het kalifaat niet door mensen en met geweld en op dit moment in de tijd gesticht mag worden en de andere juist weer wel. Je hebt hooguit moslims die er wel (de zogenaamde extremisten) en moslims die er niet (de zogenaamde gematigde) direct en actief aan bij zullen dragen.

De opvoeding

De opvoeding in zowel religieuze alsook pedagogische zin die de meeste moslims, ook in het westen, genieten is er één die vervuld is van vijandschap. Zo heb je, bijna vanzelfsprekend, de Joden die als aartsvijanden van de moslims worden gezien omdat ze de heerschappij van Mohammed en de islam als geheel afwezen. Je hebt ook de christenen die feitelijk niet mogen bestaan maar die als dhimmies in een volstrekt onderworpen positie tot op zekere hoogte mogen blijven leven. Je hebt de andersgelovigen die in feite hetzelfde lot beschoren zijn als de christenen. En je hebt de ongelovige waarvoor moslims werkelijk geen greintje respect op kunnen brengen. Tezamen zijn het, in de ogen van moslims, allemaal kafirs.

Zoals ook binnen de sekte waarin ik opgroeide iedereen die niet tot de sekte behoorde, of zelfs leden die niet strikt volgens de regels van de sekte leefde, als 'de wereld' werden gezien. Goed, je hebt soms geen andere keuze dan tussen deze verworpenen en zondaars te leven, maar van harte gaat het niet, je zult altijd een sterke argwaan koesteren en zelfs een zekere vijandschap voelen en het is alles behalve de ideale rechtschapen wereld waarin je eigenlijk zou willen leven.

In geval van de sekte waarin ik opgroeide, en die door en door pacifistisch en 'verlicht' van aard is, leverde dit weinig werkelijke frustraties op. Ja 'de wereld' was vervuld van een soort van morele untermenschen maar zolang je deze verre van je hield en geen daadwerkelijke vriendschappen en banden met hen aanging was er niet al teveel aan de hand.

In geval van de islam, en dus moslims, die in ieder opzicht enige vorm van verlichting mist is dit een heel ander verhaal. Voor hen is de wereld gevuld met de meest onislamitische zaken die het islamitische oog en het hart niet verdragen. De strikte leef- en gedragsregels die o.a. de sharia hen voorhoud worden in de wereld om hen heen met voeten getreden. Iedere vrouw zonder hoofddoek of tenminste zeer kuise kleding is een belediging van allah. Iedere homoseksueel die zich openlijk zo profileert is een doorn in het vlees. En zo kun je nog vele andere zaken noemen. Honden, varkens, vrije seks, alcohol, enzovoort, het zijn allemaal zo nodig duivelse zaken die niet zouden mogen bestaan. Die in een zuivere islamitische wereld ook niet zouden kunnen bestaan. En alsof dit nog niet voldoende frustratie is ziet men zich er ook nog eens mee geconfronteerd dat men in de westerse niet-islamitische wereld bepaald geen voorname positie inneemt. Niet wij, de verwerpelijke Joden, de onderworpen christenen en de verafschuwde ongelovigen, maar zij zijn gevoelsmatig de dhimmies omdat men gehouden is aan onze wetten. Het is ondragelijk voor moslims die in een zeer zware eer-gedreven religie en cultuur zijn geboren en opgevoed. De frustratie en zielenpijn die dit hen oplevert uit zich in velerlei opzichten.

Zowel het straat-jihadisme alsook het daadwerkelijke jihadisme zijn uitingen van genoemde opvoeding en daardoor frustraties. De woede keert zich niet tegen de eigen achterlijke ideologie maar tegen de rest van de niet-islamitische wereld. Het is immers volgens moslims natuurlijk niet de islam maar uiteraard 'de wereld' om hen heen die niet deugd.

De voorwendselen

In plaats van dit te onderkennen, dus de islam als voornaamste bron van ellende te zien, worden moslim door de politiek correcte wereld om hen heen bestendigd in hun grieven. Men voorziet moslims zelfs in allerhande excuses. Het zouden immers de oppositionele krachten, ofwel de nare islamcritici, zijn die hen tot radicalisering aanzetten. Die hen tot tweederangs burgers zouden reduceren. Het zou allemaal komen door het bestaan van Israël en het conflict met de 'Palestijnen'. Het zou door de, ook volgens links, grote satan Amerika komen. Het zou komen omdat wij te weinig rekening zouden houden met de gevoelens en voorschriften waaraan moslims moeten gehoorzamen. Door bijvoorbeeld niet-halal voedsel te serveren. Door in hun nabijheid alcohol te nuttigen. Door in onvoldoende bidgelegenheden op publieke plaatsen te voorzien. Door hen geen zes hele weken vakantie te gunnen terwijl wijzelf er 'slechts' vier genieten. Door van hen te verwachten dat ze de taal spreken, integreren, zich aan ons aller wetten houden, de openbare ruimte niet claimen en hen niet volledig vrijhouden van ook maar de minste religie- of willekeurig welke andere kritiek dan ook. Enzovoort.

De boodschap die 'wij' moslims maar ook onszelf constant voorhouden is niet dat de islam, op z'n zachtst gezegd nogal voorbij de uiterste houdbaarheidsdatum is, maar dat iedereen behalve moslims niet zouden deugen. In plaats van te desensitiseren door gewoon openlijk kritiek en andere zaken toe te staan, zoals wij ook bij het christendom deden, maken wij hen alleen maar overgevoeliger door in iedere misplaatste grief mee te gaan en deze zo ook te legitimeren.

En ook zo maken wij en moslims zelf van moslims een soort van 'slachtoffers'. En zogenaamde 'slachtoffers' gaan op zeker moment in verzet. Al is het tegen niets anders dan voor een schim, tegen schimmen in een schimmige wereld.

Permanente koppeling naar dit artikel: http://veelkantie.nl/blog/2014/09/11/de-domme-jihadisme-duiders/

Laat een reactie achter