Hysterische anti-propaganda over McDonalds producten

Om de zoveel tijd komen de verhalen boven drijven. Niet zelden uit de pen van mensen die lijden aan een bijna hysterische vorm van anti-Amerikanisme. Verhalen die u wijs willen maken dat bijvoorbeeld in de McRib van McDonalds chemicaliën verwerkt die ook in sportschoenen of gymmatten zitten.

Een dergelijk artikel trof ik aan op het blog van Welingelichte Kringen en op het weblog BOINNK!!!. Van wie het artikel origineel is is me niet duidelijk. Men zegt dat het afkomstig is van een Time en The Week artikel, maar daar trof ik een geheel ander artikel aan dat veel minder of zelfs niet hysterisch van aard is.

Het meest curieuze van deze blogs is dat men het doet voorkomen alsof men u welingelichte informatie doet toekomen maar ondertussen er niet voor terugdeinst om u onvervalste flauwekulpropaganda in de maag te splitsen. BOINNK!!! maakt het nog gekker door het artikeltje de ondertitel: ‘McDonalds, wat moet je ervan denken? Doe je dat je kinderen aan?’ mee te geven. Laten we het verhaal van Welingelichte Kringen en BOINKK!! eens onder de loep nemen.

Een term op beide blogs die mijn aandacht trok was ‘Gereconstrueerd Vlees’. Dat zou volgens deze blogs bestaan uit ‘ogen, ingewanden en andere delen die niet verhandelbaar zijn als vlees’ en die men ‘samen met de sportmat iets op vlees kunnen laten lijken’. Als u het internet afzoekt naar de term ‘Gereconstrueerd Vlees’ treft u daar geen enkele informatie over aan, anders dan hetgeen op Welingelichte Kringen en BOINNK!!! vermeld staat.

Bestaat het dan wel? Nee, onzin. Gereconstrueerd vlees bestaat niet. Of men moet bedoelen dat de industrie vleesemulsie in een bepaalde vorm perst om bijvoorbeeld een bepaald stukje vlees te imiteren. Zoals bijvoorbeeld Iglo doet met haar zogenaamde Steaklets. Als dat is wat men ermee bedoeld dan is ook uw thuisgemaakte hamburgertje of zelfs balletje gehakt ‘gereconstrueerd vlees’. Dat is immers ook gemalen vlees dat u in een bepaalde vorm brengt en ‘reconstrueert’.

Maar wil dit zeggen dat daar ogen en andere organen of misschien nog wel andere onordelijke zaken in verwerkt zitten? Wederom onzin. Dit soort verhalen doen al jaren de ronde over bijvoorbeeld frikandellen. Ook daarin zouden de meest smerige dingen verwerkt zitten.

In dit soort producten zit doorgaans gewoon keurig vlees dat resteerde op de botten van vleesdieren nadat deze uitgebeend zijn. Dit noemt men separatorvlees. Ofwel vlees dat men machinaal van de beenderen losmaakt.  Dit vlees is prima bruikbaar en doorgaans van behoorlijke kwaliteit. Er is dus totaal niets mis met het vlees van in dit geval de McRib.

‘Gereconstrueerd Vlees’ is dus een onzinterm dat helemaal niet bestaat en dat beslist niet bestaat uit ogen en ingewanden. Tijd dus om de overige beweringen onder de loep te nemen.

Dan de chemische component die men in de artikelen noemt. Azodicarbonamide. Althans, chemische component… Het is zoals u onder de link kunt lezen een organische verbinding. Dat wil niet zeggen dat het geen chemische component is. Alles in het leven, ook u en uw lichaam, is namelijk chemie en chemisch. Zonder chemie en zonder chemische componenten zou leven niet mogelijk zijn. Feit is echter dat nog meer van dit soort hysterische propaganda de gemiddelde onwetende angstig heeft gemaakt voor alles dat chemisch is of zou zijn. Men heeft heel slinks chemie weten te associëren met ‘gevaarlijk’ en ‘ongezond’. U snapt dat dit flauwekul is.

Maar wat is dan dat Azodicarbonamide? Maakt men daar inderdaad sportschoenen en gymmatten van, zoals men in feite wil suggereren? Het klopt niet dat het een grondstof is voor sportschoenen en gymmatten. Wat het wel is, is een additief. Een toevoeging in het productieproces. Azodicarbonamide kunt u het beste zien als een soort gist. Het is een deegverbeteraar en doet producten rijzen. Niet alleen vleesdeeg maar ook kunststofdeeg. Inderdaad zoals u gist toevoegt aan uw brooddeeg om dit te doen rijzen en dus het brooddeeg te verbeteren.

Is het ongevaarlijk? Ja en nee. Het is per definitie ongevaarlijk in bepaalde hoeveelheden. In grote hoeveelheden kan het eventueel mogelijkerwijze bij dieren kankerverwekkend zijn. denkt men. Maar dan wel in een dusdanige zwakke zin dat Azodicarbonamide niet wordt beschouwd als toxisch of een carcinogeen. Desalniettemin zijn er duidelijke voorschriften over in welke producten en de hoeveelheid die men in deze producten mag verwerken. Die voorschriften verschillen overigens per werelddeel. De Verenigde Staten heeft andere voorschriften dan de Europese Unie.

De giftigheid of carcinogeniteit van stoffen is altijd een heikel onderwerp. Alles op deze wereld is giftig, carcinogeen en altijd dodelijk. Maar dat is wel sterk afhankelijk van de hoeveelheid die u inneemt. Zo is doodnormaal drinkwater giftig als u er in korte tijd 5 liter van achterover slaat. Er zijn vaak mensen overleden die de indruk hadden dat veel water drinken geen kwaad kon en zelfs juist gezond zou zijn. Het spreekt voor zich dat u ook kunt verdrinken in veel water.

Goed, met Azodicarbonamide is dus ook niets mis. Als er al iets mis zou zijn met deze stof omdat het ook gebruikt kan worden om kunststof op te schuimen dan zou dat ook opgaan voor water. Want ook dat is een veelgebruikt additief in de kunststof industrie. Lariekoek dus!

In het artikel heeft men het ook over natrium. Ofwel zout. Daarvan zou wel 980 mg verwerkt zitten in een McRib. Zou u zich daar zorgen over maken dan kunt u beter geheel zoutloos eten. Laat dan ook vooral zaken als chips of andere zoutjes, die niet voor niets zo heten, links liggen. Want neemt u van mij aan dat vele malen meer natrium in verwerkt zit dan in een McRib.

Over zout ofwel natrium deden jarenlang ook de meest wilde verhalen rond. Voortschrijdend inzicht heeft ons echter geleerd dat zout helemaal niet zo slecht is voor een mens als men altijd dacht. Sterker nog, te weinig zout blijkt veel funester te zijn dan teveel zout. Teveel zout plast u gewoon uit. Te weinig zout zou eerder tot hart en vaatziekte leiden dan teveel zout. Bovendien komt u met de 980 mg nog niet aan 1/6 van de zoutinname per dag die wetenschappers voorheen als volstrekt veilig zagen. En zoals u inmiddels begrijpt twijfelt men sterk aan deze maximale inname en ligt het voor de hand dat het nuttigen van veel meer niet schadelijk is. zeker niet op incidentele basis, zoals u doet bij het verorberen van een McRib. Kortom, ook onzinpropaganda!

Hoe komt Welingelichte Kringen en BOINNK!!! dan aan deze onzin?

Dat doet men door selectief te lezen en te interpreteren, zaken tot absurde proporties op te blazen, pure propaganda te verspreiden en zaken te beweren die pertinent onjuist zijn.

Met welk doel men dit doet is mij onduidelijk. Zoals ik al eerder aangaf heeft de ideologische overtuiging daar veel mee te maken. Die is niet zelden politiek links en vervult van anti-Amerikanisme. Amerika is in de ogen van veel mensen met een linkse politieke overtuiging, noem het geloof, de satan van de linkse kerk. Want het zou immers de bakermat van het kapitalisme zijn, daar doet men niet zo moeilijk over consumeren en daar staat individuele vrijheid zeer hoog in het vaandel. Allemaal zaken waarmee de linkse mens maar moeilijk om kan gaan.

Zo kan het zijn dat men van een doodnormale review over de McRib (originele artikel) een angstaanjagend propagandastukje weet te brouwen dat ten doel heeft om de reputatie van McDonalds te schaden en het ‘kapitalisme’ en ‘consumentisme’  dat McDonalds zou propageren te bestrijden. En omdat u dat daar niet vrijwillig aan mee wil werken jaagt men u irreële angsten aan.

Want McDonalds is niet alleen Amerikaans maar heeft ook niet zoveel op met het propagandistische en doorgaans volstrekt leugenachtige gekrakeel, de terreur en dwingelandij van met name extreemlinkse belangenclubjes die onder het mom van ‘dierenwelzijn’, ‘het milieu’, ‘global warming’ en andere voorwendselen u middels scare tactics wil doen toetreden tot de linkse kerk waar het zogenaamde ‘weldenkende’ dogmatisme inzake het eten van dieren, het milieu en anti-kapitalisme tot de geloofsleer behoren.

In het genoemde originele artikel ‘McRib Taste Test: Why Is It Such a Coveted Sandwich?’ (McRib Smaak Test: Waarom is het zo’n felbegeerde snack) doet men totaal niet dogmatisch, alarmerend en hysterisch over eens een McRib eten. Integendeel. De schrijver verwijst losjes en humorvol zijdelings naar een ander artikel waarin men dat wel doet.

And to make matters worse, my friends at Healthland think they can scare me away from the McRib with their explanation of the plethora of chemicals I would soon be digesting. How wrong they are. Calling it “not heart smart” only makes my heart race quicker for one.

Het zijdeling genoemde andere artikel bevat zo nodig nog veel meer hysterische flauwekul propaganda dan het artikel op Welingelichte Kringen en BOINNK!!. En de schrijver van het originele McRib smaaktestje erkent dit volkomen, zoals u in de quote kunt lezen. Nu ga ik niet ook nog eens het hysterische propaganda artikel van het ‘Why Lovin' the McRib Isn't Heart Smart’ ontleden, maar ik mag graag wat steekwoorden nemen om u te laten zien dat ook dit artikel van een adembenemend hysterisch niveau is waar de honden geen brood van lusten.

Zo stelt het artikel dat er in de McRib de stof ammonium sulfate (ammoniumsulfaat) zou zitten. Nou zou dat best kunnen. En als u de Nederlandstalige Wikipediapagina zou raadplegen slaat de angst u, zoals bedoeld, om het hart. Feit is echter dat ook ammonium sulfate zo’n stof is waarvoor velerlei toepassingen mogelijk zijn. Waaronder in de voedingsindustrie alwaar het bijvoorbeeld dienst doet om de Ph te verlagen, of in de medische industrie als additief voor vaccines. Het heeft ook een brandvertragende werking als je het in andere stoffen toepast en men gebruikt het ook als toevoeging bij kunstmest en insecticide. Een veelzijdig stofje dus!

Voor de rest gaat op wat ook voor het eng klinkende Azodicarbonamide en het doodnormaal en gezond klinkende H2O opgaat. Het is altijd de hoeveelheid die bepaald of iets slecht of juist goed voor u is. Maar gaat dat niet voor alles op in deze wereld? Zelfs voor liefde?

Ook tipt het hysterische artikel aan dat er Polysorbate 80 aangetroffen zou zijn in de McRib. Klinkt natuurlijk wederom best wel eng. Het is echter niet meer dan een emulgator. Net als lecithine. Klinkt ook niet erg aantrekkelijk maar als ik u nou vertel dat dit een bestandsdeel van eigeel is dan snapt u dat het misschien onaantrekkelijk klinkt als we stoffen bij de wetenschappelijke technische chemische naam noemen, maar dat het in wezen gewoon totaal ongevaarlijke stoffen zijn.

Oh wist u trouwens dat volgens hetzelfde artikel wel 70 stoffen zitten in een McRib! Jazeker! Maar wist u dat in water ook stikstof , fluor , fosfor , zwavel en chloor zitten? U zou geen slokje water meer durven nemen. Wist u overigens dat uw lichaam bestaat uit miljoenen chemische componenten, bacteriën en andere ‘enge’ zaken waarvan u een veelheid overbrengt bij bijvoorbeeld het kussen van iemand. U zou u subiet volledig vacuüm laten verpakken als u zich dat iedere keer zou realiseren als u innig met uw partner zoent. Laat staan dat u de liefde zou bedrijven.

Kortom, het zegt geen barst en is er slecht toe bedoeld u angsten aan te jagen. Irreële ongegronde angsten. Laat u vooral niet gek maken door dit soort hysterische propagandisten met een politieke agenda. Leef lekker en vrij. En vrij lekker en eet vooral heel smakelijk!

---

Deel dit op Social Media...