Eindelijk wetenschappelijk verzet tegen kwacademici?

Eindelijk kritiek op het eigen handelen vanuit de Universitaire wereld. Althans. Saskia Bonger, auteur van onderstaande artikel in Universiteitskrant TUDELTA, doet mij teveel pogingen om het eigen falen binnen de wetenschap af te wentelen op ‘de media’. Maar het is een begin van meer:

‘Don’t shoot the messenger’

In vrijwel alle analyses over het dalende vertrouwen van burgers in de wetenschap nemen de media een belangrijke plaats in. Ze zouden mensen tot expert bestempelen die dat niet zijn, te weinig geïnteresseerd zijn in feiten en te veel in meningen. Ze zijn doorgeschoten in het journalistieke principe van hoor en wederhoor. En dat terwijl er wordt bezuinigd op wetenschapsredacteuren.

‘Vleeseters zijn egoïstischer en minder sociaal’. Het persbericht dat de Radboud Universiteit Nijmegen op 25 augustus 2011 laat uitgaan, liegt er niet om. Vlees haalt volgens het bericht het slechtste in de mens naar boven, denken aan vlees maakt mensen ‘hufteriger’.

Diezelfde dag nog staat het nieuws van het onderzoek van de hoogleraren Diederik Stapel, Marcel Zeelenberg en Roos Vonk op de sites van onder meer De Telegraaf, nu.nl en de Volkskrant. Twee weken later blijkt dat Stapel de data voor dit en eerdere onderzoeken heeft verzonnen.

<—KNIP—>

Toch ziet hij het geregeld mis gaan, in het NOS Journaal bijvoorbeeld. “In een persbericht stond dat er in Driebergen een milieuvriendelijk café was geopend, waar de draaideur genoeg stroom opwekte voor het zetten van de koffie. De NOS had dat bericht klakkeloos overgenomen, maar het slaat nergens op. Kennelijk was er niemand op de redactie die even had uitgerekend dat je minstens 3.000 rondjes moet draaien om genoeg stroom op te wekken voor 1 kopje koffie. Heel erg zorgwekkend dat dit soort dingen misgaan. De NOS profileert zich als serieuze journalistiek, maar laat zich meeslepen door de persberichten van bedrijven die hun eigen belangen nastreven.”

Lees hier het hele artikel.

Al tijden verzet ik me tegen het feit dat de mensheid door de ‘wetenschap’, via de media die vooral haar politieke ideologische doelen wensen na te jagen, getrakteerd worden op een tsunami aan sturende onwetenschappelijke lariekoek over voedsel, milieu en andere ‘sociale’ zaken onder het mom van ‘wetenschap’. Ik zou er een dagtaak van kunnen maken om de onzin te weerleggen.

Meer dan eens heb ik verzucht wanneer de academische wereld nu eens in opstand zou komen tegen de vervuiling met politieke ideologische doelen door kwacademici. Het is daarom goed om te zien dat er eindelijk een begin gemaakt lijkt te worden met het bekritiseren van deze praktijken.

Het richt zich jammer genoeg nog teveel op de rol van de media in deze. Want de media mag dan van oudsher één van de meest onbetrouwbare boodschappers zijn die vooral politiek ideologische doelen nastreven, maar het zijn de ‘wetenschappers’ die de media onophoudelijk voeden met doelbewust sensationalistische pseudowetenschappelijke en niet zelden frauduleuze ‘uitkomsten’ en ‘conclusies’ van al even zo pseudowetenschappelijke en niet zelden frauduleuze ‘onderzoeken’.

Het zou goed zijn als de serieuze wetenschap zich zou ontdoen van lieden die het vakgebied misbruiken als politiek ideologisch podium om propaganda te verspreiden onder de noemer ‘nu wetenschappelijk bewezen’, zoals in geval van de afbeelding die ik bij dit artikel plaatste. Het is hoopgevend dat er kritiek blijkt op te stijgen uit de universitaire wereld. Een Saskia Bongers moet zich alleen nog wel meer gaan realiseren dat de media hypes het gevolg zijn en niet de oorzaak.

Teveel mensen trekken nog de schouders op bij het zoveelste onzinbericht in de media. Of kakelen de propaganda klakkeloos na omdat het nu eenmaal past in hun politiek ideologische denkkader.

Pseudowetenschappelijke propagandistische onzin is echter alles behalve onschadelijk. Ik denk dat we niet kunnen bevroeden hoeveel mensen bijvoorbeeld onherstelbare schade hebben opgelopen door de decennia lange ‘zout is fout mythe. En zo zijn er eindeloos veel voorbeelden.

Met name medici hebben een eed afgelegd hun patiënten op geen enkele wijze te mogen beschadigen. Daarmee beschermen ze direct ook hun professie. In de wetenschappelijke en academische wereld bestaat zo’n eed, ondanks jarenlange aandringen, er nog steeds niet. Sterker nog, er heerst een soort van eng sektarisme onder wetenschappers en academici die onderling gelijksoortige politiek ideologische denkbeelden delen. Men dekt elkaar en men vult elkaar aan.

We hebben dit onlangs weer gezien bij niet alleen het ‘vleeseters zijn hufters’ geval maar zien dit ook op zeer grote en voor de mensheid zeer ingrijpende schaal bij het AGW (Anthropogenic Global Warming – ofwel de theorie dat menselijk handelen, met name menselijke industriële uitstoot van CO2 zou leiden tot opwarmen van de aarde) gebeuren. Een poel van ideologische propaganda.

De wetenschap dient zich te beschermen tegen vervuiling door kwacademici en andere andere zogenaamde ‘wetenschappers’ die niet de wetenschap en niet de vooruitgang van de mensheid, maar politiek ideologische of zelfs religieuze doelen dienen. Niet alleen ter bescherming van de eigen professie, maar zeer zeker ook en voornamer dan dat, de mensheid te beschermen tegen de invloeden van malicieuze propagandisten die gewetenloos de mens en wetenschap misbruiken.

Lees ook: