Maar waarom de mens toch dommer aan het worden is
Een populaire mythe is dat mensen slechts een klein percentage, percentages variërende van 3 tot 25% worden genoemd, van hun hersenen zouden gebruiken. De rest zou ongebruikte materie zijn.
Alhoewel dit een geruststellend idee zou kunnen zijn voor mensen die iets niet snappen, of mensen die een rotzooi maken van hun leven, en het vermeende beperkte gebruik van de hersenen als excuus op willen voeren, is het niet waar. De mens gebruikt gedurende de dag nagenoeg 100%, zo niet de volledige 100%, van zijn hersenen.
Het merendeel van de tijd is het brein praktisch volledig zo niet volledig betrokken bij de zaken en taken die wij verrichten en alle delen hebben een functie. En gelukkig want onze organen, w.o. de hersenen, degenereren als deze (deels) niet gebruikt worden.
De evolutie zou ook korte metten maken met een veel te groot brein dat grotendeels ongebruikt zou blijven. Dat is namelijk waarom de evolutie van organisme werkt. Overbodige zaken worden, weliswaar op termijn van vele duizenden jaren, genetisch weg gemuteerd.
Dat is ook het mooie aan de evolutie van levende organisme. In de 'survival of the fittest' ligt besloten dat de natuur er alles aan zal doen om onze overlevingskansen als soort te bevorderen, en als het even kan ons soort tot bovenaan de voedselketen te bevorderen. Een te groot brein waarvan wij de meeste capaciteit niet zouden gebruiken zou dit in de weg staan. De omvang van onze hersenen geeft bijvoorbeeld een grotere kans op complicaties bij de geboorte van mensen. Door onze schedelomvang, die deze 'te grote' hersenen moeten beschermen, is de kans op retardatie en zelfs de dood van moeder en kind groter. Het zou taak van de evolutie zijn om ervoor te zorgen dat deze kans op complicatie geminimaliseerd zou worden zodat het sterven bij de geboorte van nieuwe mensen minimaal zou zijn.
Wij zien hier ook bewijzen van. Want de omvang van onze hersenen, na eerst alleen maar groter te worden gedurende onze evolutie, wordt langzaam maar zeker kleiner. Alleen al in de laatste 20.000 jaar is de omvang van ons brein afgenomen van circa 1.500 cc naar 1.350 cc. Zou het in krimpen van de omvang van onze hersenen in hetzelfde tempo de komende 20.000 jaar doorzetten dan resteert daar tegen die tijd nog zo'n 1.100 cc van. Dat is tezamen 400 cc!
Ons brein krimpt echter niet omdat een deel ervan ongebruikt zou blijven maar omdat de mate waarin wij zaken en taken kunnen uitvoeren door de duizenden jaren heen vereenvoudigd en onze hersenen beter ontwikkeld zijn. Laat maar zeggen dat de 'bedrading' beter ontwikkeld is geraakt en er daardoor minder oppervlakte nodig is om zaken en taken en gedachteprocessen te berekenen en aan te sturen. Min of meer hetzelfde als bij computercomponenten.
Anderzijds is ons takenpakket, om het zo maar uit te drukken, significant veranderd in de loop van de 10.000de jaren. We zijn min of meer getemd. We worden meer en meer een soort van huisdieren waarvoor er nog maar weinig natuurlijke uitdagingen bestaan. We hoeven minder denkwerk te doen omdat wij machines en zaken in het leven hebben geroepen om ons daarbij te assisteren of om deze taken zelfs van ons over te nemen. Denk daarbij aan al zoiets eenvoudigs als een zakrekenmachine en iets minder eenvoudig aan computers die grote delen van de taken van onze hersenen overnemen. Daarbij hoeven wij ons niet zo heel druk meer te maken over de natuurlijke gevaren.
U moet dan bijvoorbeeld denken aan zaken als het verzamelen van voedsel, schuilen tegen weersomstandigheden, maar ook zaken als wilde dieren en bacteriën en andere micro-organismen die ons bestaan in verleden tijden wel degelijk bedreigde. Onze leefgebieden zijn afgeschermd van die van wilde dieren, wij hebben een dak boven ons hoofd, 'jagen' doen we alleen nog op vrouwen of mannen voor ons plezier, ons eten betrekken we vanaf distributiepunten die wij ook wel supermarkten noemen en de medische wetenschap waakt over onze gezondheid.
Al met al hoeft onze brein minder taken te verrichten. En zeker de fysieke taken die wij thans niet meer hoeven te verrichten heeft ervoor gezorgd dat onze lichamen ranker en slanker zijn geworden. Onze hersenen hoeven dus ook minder massa, en zeker minder spiermassa, aan te sturen. Daarvoor is nu dus veel minder rekenkracht voor nodig.
Het is echter niet allemaal goud wat er blinkt in het verschiet. Want u kunt zich de vraag stellen of wij door onze krimpende hersenen ook dommer worden. En helaas is dit (tot op zeker hoogte en in aspecten) inderdaad het geval.
Het is weliswaar zo dat wij onze volledige hersenen inzetten maar dat is nog iets anders dan het inzetten van de capaciteit die onze hersenen te bieden hebben. Het wegvallen en wegnemen van zaken en taken die een zekere intelligentie, bepaalde handelingen en kwaliteiten van onze hersenen vereisen heeft ook zo zijn nadelen. De capaciteit die wij in potentie hebben trainen en ontwikkelen wij daardoor niet meer. En ook hier gaat het evolutionaire principe op dat wat wij niet gebruiken op termijn zal verdwijnen. Het beperken van onze taken en zaken heeft derhalve eveneens ten gevolge dat onze hersenen zullen krimpen. Maar ook, schrik niet, dat wij inderdaad ook 'dommer' zullen worden!
Als u zich afvraagt waarom, laten wij het bij de Nederlanders houden, wij inderdaad als tamme schapen rondlopen en wij nagenoeg iedere passie voor het leven van het leven ten volle lijken te zijn verloren dan ligt in de vorige alinea een deel van het antwoord besloten. Het feit dat wij leven in een 'verzorgingsstaat', iedere uitdaging uit de weg (kunnen) gaan, feitelijk niet meer voor onszelf (geacht worden te) denken en voorts een levenswijze (opgedrongen krijgen van bovenaf) dat er op gericht is om ieder (zelfs volstrekt insignificant) risico te vermijden heeft ons veranderd in vee.
Binnenkort mag u weer opdraven als stemvee. En verder wordt u geacht als melkkoe van de overheid te functioneren.
We hobbelen dus langzaam maar zeker richting een idiocrazy. In landen waar er meer uitdagingen zijn, waar de overheid minder dominant aanwezig is, waar de ontwikkeling niet gestuit wordt door zaken als religie en ideologie, daar zien we dat mensen ertoe instaat zijn om meer kansen voor zichzelf te creëren. En in de regel ook slimmer zijn.
In deze landen zien wij ook bijvoorbeeld een grotere bereidheid om voor de eigen vrijheid te strijden, gelukkig doorgaans met beschaafde middelen als demonstreren, protesteren en het rechtssysteem aanspreken om bepaalde ontwikkelingen te bevorderen of juist te stoppen, en veel meer passie en inzet om de eigen omstandigheden te verbeteren of de goede omstandigheden, rechten en vrijheden te bewaken. Mensen leven aldaar ook veel intenser.
In landen waar het leven zowel privé alsook publiekelijk veel meer tot totaal gedomineerd worden door zaken als religie en ideologieën, denk dan inderdaad aan bijvoorbeeld islamitische landen maar ook landen zoals Nederland alwaar ons leven gedomineerd wordt door zaken als politieke correctheid, multiculturalisme, risico vermijdend gedrag, zaken en zorgen om 'het milieu', 'dierenrechten', 'de gezondheid' en nog tal van zaken die dogmatische vormen hebben aangenomen, zien we dat de zelfredzaamheid en creativiteit van het grootste deel van de bevolking sterk afneemt.
Het gebrek aan en vermijden en eruit filteren van concurrentie in ieder denkbaar opzicht gaat gepaard met het verlies van zelfredzaamheid. Van zaken als creativiteit om het leven de baas te worden of te blijven. Van zaken als gezonde competitie en gezonde strijd om beter te worden, beter te zijn, de beschaving hoog te houden, vrijheden te verdedigen en te preserveren en met een zekere passie, hart en ziel en intensiteit het leven met open vizier tegemoet te treden.
Het is redelijk langs een schaal van 1 tot 10 weer te geven. We zien dat, hoe hoger de dominantie van zaken als religie en ideologie aanwezig zijn in een maatschappij, hoe dommer, minder beschaafd zo niet onbeschaafder, hoe vatbaarder voor radicalisme, hoe makkelijker tot geweld en hoe sneller men anderzijds tot passiviteit jegens de machthebbers men is. Zelfs een zogenaamde 'Arabische lente' had uiteindelijk slechts ten gevolge dat er nog radicalere elementen, die voordien vooral actief en aan het werk waren op de achtergrond, aan de macht kwamen.
Het is ook een ontwikkeling die wij in Nederland kunnen waarnemen. De onbeschaafdheid en onbeschaamdheid neemt zeer sterk toe. De politieke elite winnen aan macht en ontfutselen ons steeds meer democratische rechten. Onze vrijheden, en zeker onze keuzevrijheden, staan op de tocht. De overheid, zowel de nationale als de supranationale (denk aan de EU), vergoten stapje bij beetje de grip op de burgers. Burgers staan meer en meer onder constante en permanente surveillance. De overheid bepaald steeds meer, door middel van socialisatie, indoctrinatie, propaganda, angstpolitiek, door bestraffen en belonen en door daadwerkelijk onze keuzes te beperken, de kaders en grenzen van ons bestaan. Formeel omwille van onze gezondheid, onze veiligheid, onze levensstandaard en de vrede te bewaren.
Voor wie het bovenstaande allemaal wat te negatief vinden klinken is er goed nieuws. De ontwikkeling van wilde eerste moderne mensen naar gedomesticeerde mensen gaat gepaard met minder fysiek en sociaal geweld onderling in het algemeen. We worden tammer en daardoor ook socialer. We verliezen, letterlijk en ook figuurlijk, onze wilde haren.
Mensen die een meer socialistische kijk op het leven hebben kunnen in zekere zin tevreden zijn. Er zit echter een enorme maar aan. Want hoe tammer en hoe 'dommer' wij worden hoe groter de kans wordt dat wij gedomineerd zullen worden door mensen die door toeval, wijsheid en net even een grotere mate van intelligentie, of die samenspannen om ons voor hun doeleinden in te zetten. En dat die doeleinden lang niet altijd vredig zijn wijst de geschiedenis uit.
Het laat zich vergelijken met wilde (andere dan de mens) dieren en gedomesticeerde dieren. De kans van overleven volgens het klassieke evolutionaire principe (survival of the fittest) is bij wilde dieren vele malen groter dan dat van gedomesticeerde dieren die afhankelijk zijn van 'het baasje' voor hun voedsel, onderdak, verzorging en gezondheid. Gedomesticeerde dieren kun je kunstjes aanleren en ertoe aanzetten bepaalde taken en zaken te volbrengen om in aanmerking te komen voor zaken als voedsel. Daar kun je vrij eenvoudig misbruik van maken. Zoals de volkswijsheid aangeeft is een hond zo gemoedelijk of zo vals als het baasje. Je kunt een hond trainen om jou als persoon te beveiligen maar ook om als vechthond te dienen. In beide gevallen kan dit tot de dood er ook letterlijk op zal volgen.
De vraag die zich dan ook opdringt is tot in hoeverre wij onze baasjes kunnen vertrouwen dat ze ons, gedomesticeerd en getraind en al, niet in zullen zetten voor louter nobele doelen. Dat ze onze tamheid en geconditioneerdheid niet zullen aanwenden ter verbetering van louter zichzelf ten kosten van ons. Om louter hun eigen macht te consolideren.
Helaas is het niet zo makkelijk een evolutionair proces te keren of in een andere richting te bewegen. De laatste keer dat zoiets dergelijks plaatsvond, waarbij een gezapige samenleving opgeschrikt werd door de bruutheid van hen die zich opwierpen als onze leiders en uiteindelijk als de baasjes over een hoogst gedomesticeerd volkje, was gedurende het Sovjet en het Nazi tijdperk, dat op zeker moment parallel aan elkaar liep. Veel mensen schrokken op maar nog veel meer mensen schikte zich zonder meer in hun 'lot'. Het merendeel van de mensen besloot, voor zover men daarin iets te besluiten had of over het vermogen bezaten om een cognitief besluit te nemen, om zich aan te sluiten bij de machthebbers/ nemers. Slechts een heel klein deeltje van de mensen die het betrof besloten om in verzet te gaan.
De redding moest uiteindelijk voornamelijk komen van een volk, aan de andere kant van de grote plas, waar men door de sociale maatschappelijke ontwikkeling niet zo gezapig geworden was. Waar men veel meer de problemen zagen van het moeten concurreren met een volk dat deze bruten als machthebbers/ nemers hadden. Die zich realiseerde dat tegen zoveel onbeschaafdheid geen beschaving bestand is en zowel het communisme, de Sovjets waren zo nodig nog wreder dan de nazi's en hadden ook een totaal andere doelstelling (het verspreiden van hun ideologie) dan de Yanks, als het nazisme weldra de dominante ideologie zou zijn als men daar niet dan en toen snel een einde zou maken.
Het heeft helaas niet mogen beklijven. We zien ons in feite, met het islamofascisme, wederom voor dezelfde uitdaging gesteld. En het zijn wederom de grotendeels zo niet geheel gedomesticeerde mensen die daarin geen kwaad zien.
Naast genoemde uitdaging zien wij ons thans ook geconfronteerd met krachten van binnenuit. Krachten die nog sterker zijn dan toen, die zich feitelijk niet meer dan schikte in hun 'lot', en die tot doel hebben om de genoemde elementen te utiliseren voor de ideologische strijd tegen de (nu nog relatief) vrije westerse manier van leven, denken en handelen.
Er zal nog heel wat moeten gebeuren willen wij de geschiedenis niet wederom voor de zoveelste keer herhalen. Echter, de koers van de evolutie in de richting van domesticeren, en de cultuur die zich beweegt richting feminisering van met name de blanke westerse man en het pacificeren en temmen van onze natuurlijk instinctieve drang naar vrijheid en overleven, dus kortom onze voortschrijdende (westerse) 'beschaving', zijn in werkelijkheid onze grootste vijanden.
Recente Blog Reacties