Pharrell Williams onder vuur voor ‘The New Black’ statement

Helaas heb ik, net als vrijwel heel Nederland, het volledige interview van Pharrell Williams met Oprah Winfrey niet gezien. Ik dacht dan ook, net als vrijwel heel Nederland, dat het moment waarop de bescheiden Williams tranen liet om zijn succes het hoogtepunt van het interview was. Maar dat blijkt bepaald niet het geval te zijn. Er blijkt zelfs een social media storm geweest te zijn op Twitter, Facebook, Youtube en in media vanwege bepaalde uitlatingen van Pharrell Williams!

De kennelijk meest gewraakte uitlating van Williams pakken we er uiteraard eerst maar even bij:

The New Black doesn't blame other races for our issues, The New Black dreams and realises that it's not pigmentation: it's a mentality and it's either going to work for you or it's going to work against you. And you've got to pick the side you're going to be on.

Kennelijk trapte Pharrell daarmee op heel wat zwarte plassertjes (ja ja... grote piemels... enzovoort). Ik vernam dit pas toen ik vernam dat onze eigen excuus(eisende)neger en anti-Zwarte Pieten activist Quinsy Gario een blogpost plaatsten waarin hij aangaf 'niet langer happy te worden van Pharrell Williams' omwille van zijn 'new black' uitlatingen.

Het verder volstrekt nietszeggende commentaar van Gario op de uitspraken van Williams:

Iedereen had het moment in het Oprah interview gedeeld dat Pharell in huilen uitbarsten. Het moment uit het interview waar de meeste waarschijnlijk niet al te blij mee zullen zijn was wanneer hij zichzelf een nieuwe zwarte noemde… Okay.

Ik ben dus maar wat verder gaan spitten wat nu precies de bezwaren waren van ons gepigmenteerde medemens tegen dit 'nieuwe elan' van Pharrell Williams. Want net als veel andere pigmentloze ervaar ik de woorden van Williams als een hele verfrissende kijk in de enorme poel aan gepigmenteerde al dan niet beroeps en/ of excuus zwartkijkers.

Ik ben er helaas niet heel veel wijzer van geworden. De meeste commentaren komen er op neer dat deze 'succesvolle neger niet zo neerbuigend moet doen over het vreselijke blanke racisme waaronder zwarten letterlijk gebukt zouden gaan'. En oh ja... 'dat Williams succes heeft als singer/ songwriter is gewoon omdat hij enorme mazzel heeft gehad'. Nee erger nog... Pharrell is één van die ''disconnected Blacks not recognising that they are Black too''. En 'Pharrell's public persona suggests he does not live in a world where he encounters many "isms" on a daily basis'. Ik gok zo dat de schrijfster ervan dan niet spreekt over 'slachtofferisme' als ze het heeft over 'ismen' waarmee kennelijk alleen gepigmenteerde mensen geconfronteerd worden. 'In sum, Pharrell, grow up, or at the very least, shut up and “sing.”'

Nu zal ik wel zo'n 'ignorante witneus' zijn, maar Pharrell Williams woorden klinken als muziek in mijn oren. Zoals ook de woorden van Martin Luther King jr. mij als muziek in de oren klinken. Williams woorden lijken ook wat op die van King.

Is dat niet in wezen wat Williams ook zegt? King wilde dat zijn kinderen niet op de pigmentatie van hun huid maar op hun karakter beoordeeld zouden worden. Williams wil net als King niet dat zijn huidskleur de bepalende factor is maar eveneens zijn karakter. King streefde naar een wereld waarin zowel zwart, blank, Jood en katholiek (welke huidskleur dat ook mag zijn) hand in hand happy door deze wereld zouden huppelen. Dat is niet wat gepigmenteerd anno nu wil.

Gepigmenteerd van nu wil juist dat wij allen beoordeeld, en zijzelf vooral bevoor(oor)deeld, worden op de pigmentatie van de huid. Men wil de vijandigheid tussen zwart en blank kost wat het kost levend houden. De rollen staan wat hen betreft vast. Blank zijn de gedoodverfde 'racisten' en zwart zijn de gedoodverfde 'slachtoffers' van het blanke 'racisme'. Een ieder die daarin op welke wijze dan ook verandering in wil brengen wordt afgeserveerd als bijvoorbeeld een 'disconnected Blacks not recognising that they are Black too'. In Nederlands zou men het een 'bounty' noemen. Dat is toch wel het ergste wat je als neger kan overkomen. Lees vooral het hele draadje door op dit Surinaamse forum.

Ik denk dat Martin Luther King jr. blij mag zijn dat hij precies in die tijd geboren is waar reëel en werkelijk racisme nog springlevend was. Waarin er wat te winnen viel. Waarin zwarten daadwerkelijk een gevecht te leveren had. Waarin men nog wat te bewijzen had. En met name dat de vooroordelen die blank jegens zwart had niet klopten en/ of deugden.

Niet in deze tijd waarin racisme weliswaar niet verdwenen is, en nooit helemaal zal verdwijnen, maar waar racisme juist levend wordt gehouden door met name gepigmenteerde mensen die daar alle belang bij hebben. Waar de goedwillende gepigmenteerde mens zonder omzien tot vijand van, en door zijn, eigen kleurgenoten wordt gemaakt zodra deze, al is het in de meest omfloerste woorden die Williams in dit geval vinden kon, erop wijst dat het te pas en te onpas spelen van de racisme kaart en het eigen falen afschuiven op niet-gepigmenteerde de oplossing niet gaat brengen voor de diepe sociale ellende waarin met name zwart Amerika zich bevind. Dat zwart Amerika in dit geval een mentaliteitsverandering moet ondergaan wil men daadwerkelijk door de rassenbarrière breken die men zelf opwerpt.

Het is triest om vast te moeten stellen dat de wereld in een slechtere staat van doen is, qua racisme en auto-racisme, dan in de tijd van Martin Luther King jr. Dat we verder verwijderd zijn van een oplossing dan ooit. En dat de grootste vijand van zwarten geen blanken maar vooral andere zwarten zijn die ideologisch zo niet financieel profiteren van het kost wat kost in leven houden van racisme over de ruggen van hun kleurgenoten en vooral geen happy ending willen.

---

Deel dit op Social Media...