Enige tijd geleden, uitzonderingen daargelaten, wonden wij ons allemaal enorm op over de uitspraken over 'de asociale niet-mensen' van Yvonne 'asocialenfluisteraar' Kroonenberg. En dat is inclusief uw eigen meneer Veelkantie.
Mevrouw Kroonenberg voelt zich kennelijk zo verheven boven de 'gewone mens' dat ze van mening is dat ze openlijk en hardop kan en mag twijfelen over het menszijn van mensen die niet tot haar kringen behoren. En dat stuit een ieder enorm tegen de borst. Zeker als wij in overweging nemen dat Yvonne kroonenberg van Joodse komaf is en haar voorouders, zo niet haar ouders, direct te lijden hebben gehad onder de Nazi's die er min of meer dezelfde ideeën op nahielden als mevrouw Kroonenberg zelf. Maar dan over de Joodse medemens. De gevolgen ervan kennen wij wel.
Dat neemt echter niet weg dat wij in Nederland, als wij ons daartoe beperken, wel een flink en toenemend 'asocialen probleem' hebben. Een groeiende groep mensen die afzakken tot de zelfkant van de samenleving of die nooit de gelegenheid kregen, krijgen of zullen hebben om zich op te werken in 'de vaart der volkeren'. Dat is best heel ernstig.
Meneer Veelkantie heeft inmiddels, beroepsmatig, met vele honderden van deze mensen contact gehad en (een poging ondernomen) gecommuniceerd. En dan ga je, je langzamerhand realiseren dat wij te maken hebben en in de toekomst zullen gaan krijgen met een probleem van ongekende proporties, dat je niet zomaar even wegpoetst.
Zeker nu de economie al geruime tijd muurvast zit en de kosten voor levensonderhoud enorm stijgen en op zo ongeveer alles zwaar 'bezuinigd' wordt zie je steeds meer en nadrukkelijker zichtbaar en voelbaar worden wat vele tientallen jaren 'verzorgingsstaat' tezamen met o.a. een volslagen doorgeslagen immigratie politiek geoogst en ons gebracht heeft. En helaas hebben wij het dan beslist niet alleen over oudere generaties, die opgroeide in armoede, maar met name en vooral ook de veel jongere generaties.
De socialistische idealen van vooral de jaren '50, '60, '70 en de restanten in de jaren '80 waarin het 'verheffen van het volk' een grote rol speelde, zijn gestrand en verzopen in het drijfzand die onvermijdelijk het gevolg was van het constante verlagen van alle denkbare normen en het kweken van een enorme mate van passiviteit onder de bevolking.
Men hoefde niets meer. Ook als men er een enorme puinbak van maakten en de kont vervolgens ook nog eens tegen de krib gooide was er geen enkele noodzaak het leven te beteren laat staat te verbeteren. Grote drommen logen en leugenaars verdrongen zich rond deze groeiende groep mensen om hun 'heilzame' theorieën op hen los te laten. Uiteindelijk liet men de mensen die echt niet wilde aan hun lot over. De uitkerende instantie zorgde er verder wel voor dat deze mensen niemand, en dan vooral de ideologen zelf in hun betere wijken, voor de voeten liepen. Zelfs agressie werd beloond in de hoop om deze mensen maar rustig te houden. Zogenaamde 'idealisten' die uit principe weigerde te werken (want slavenarbeid, kapitalisme, blablabla) werden afgekocht met een uitkering. Zelfs het niet huren of kopen van een woning maar gewoon stelen (want woningnood en kapitalistische speculanten, blablabla) werd gelegaliseerd. Zo bleef er voldoende tijd over om cannabis te roken, elkaar op te ruien, plannen te smeden om de staat (lees: het wel hardwerkende deel van de bevolking) die hen onderhield omver te werpen en meer van dat soort linkse absurditeiten.
Als klap op de vuurpijl besloot de overheid, onder leiding van wederom het zogenaamde 'idealistische' links, om arbeidsmigranten het recht te geven hier te blijven en hun hele familie over te laten komen. Daarnaast gingen de grenzen open voor iedereen uit de niet-westerse wereld die elders iets had te vrezen of in ieder geval deed alsof hij iets te vrezen had. We namen hen allemaal op alsof het verloren zonen en dochters en hun hele familie waren. Er werden ook volstrekt geen eisen gesteld aan de vele honderdduizenden nieuwkomers want zulks was 'racistisch', 'etnocentrisch', niet volgens de leer van het 'cultuurrelativisme' en bovenal 'extreemrechts'. Dus integreerde men niet.
Het kon niet anders dan dat deze nieuwkomers, die de taal niet wensten te leren en waaraan ook die minimale eis niet werd gesteld, voorbestemd waren om de laagste en slechts betaalde banen in te vullen. Tot men ontdekte dat zelfs dat niet nodig was en is in Nederland om toch 'gratis' geld te ontvangen. De kinderen werden ook in de moedertaal opgevoed, de diverse etniciteiten en nationaliteiten klonterde, bij gebrek aan woning- en spreidingsbeleid laat staan een toekomstvisie, samen in de wijken en buitensteden dus iedere noodzaak om de Nederlands te leren ontbrak. En wederom, er werd voor het ontvangen van een uitkering geen enkele eis gesteld. Zelfs de aanvraagformulieren, affiches en andere gemeentelijke communicaties tot tolken aan toe, werden voortaan in het Marokkaans, Turks of andere vreemde taal opgesteld. Ondertussen ging de influx van niet-westerse vreemdelingen gestaag door en verder.
Laten wij over de westerse en democratie vijandige islam maar zwijgen. Iets wat ervoor zorgde dat de kinderen van de immigranten bij voorbaat al voorgeprogrammeerd de Nederlandse samenleving instuurde met een diepe haat en aversie voor alles wat ons heilig was, is en nog zou moeten zijn. En aangezien men al met een enorme achterstand, in zowel de taal als socialisatie, naar school werden gestuurd holde het onderwijs ziende oog achteruit, groeide klassen uit hun voegen en waren leerkrachten niet langer leerkracht maar meer en meer sociaal maatschappelijk werkers. Het laat zich raden dat deze kinderen voor galg en rad, en met een diepgewortelde anti-westerse houding, opgroeide en al snel onze straten in al dan niet bendevorm onveilig maakten. Zo niet in figuurlijk dan wel in de meest letterlijke zin.
De 'sterke arm der wet' werd expliciet verboden om daadkrachtige tegen dit fenomeen op te treden. In plaats daarvan kreeg men 'sensitiviteitstrainingen' en werd men geïnstrueerd om vooral heel veel begrip te hebben voor deze arme 'kansenpareltjes' die zo sneu tussen twee culturen in terecht waren gekomen. Buurthuizen moesten er komen, gesubsidieerde reisjes naar Mekka, gemeentelijk gesponsorde moskeeën, buurtvaders, gesegregeerd zwemen, hoofddoekvouwcursussen, halal eten, gecensureerde reclames in overwegend moslimwijken, zogenaamde Marokkaanse 'verzetshelden' die Nederland zouden hebben bevrijd om het virulente islamitische antisemitisme waarmee de koters opgevoed waren te temmen, 'weerbaarheidstrainingen' zoals kickboxen zodat de 'lieverdjes' hun slachtoffers vakkundig in elkaar konden trappen, enzovoort. Er was geen grens in wat de logen allemaal verzonnen.
Als je er al over nadacht om je tegen deze idiotie te verzetten werd je al in de hoek van de 'racisten', 'rechtsextremisten', 'xenofoben' en 'neo-nazi's' gedrukt en werd je kritiek en vooral ook problemen en zorgen gemarginaliseerd, gebagatelliseerd, gedelegitimeerd en jijzelf werd gediskwalificeerd. Was het niet sociaal maatschappelijk dan wel strafrechtelijk. Durfde je te stellen dat Nederland vol was dan werd je strafrechtelijk vervolgd en werd je een legitiem doelwit van extreemlinkse terreurgroepen en terroristische aanslagen. Kritiek op wat opeens 'de multiculturele samenleving' heten was (en is) absoluut verboden. Desnoods laat men je, opgejut door een linkse hetze, executeren.
De rest is zeg maar min of meer geschiedenis. Het sociale zo niet socialistische experiment loopt op z'n einde. De klok tikt door. En om terug te komen op het onderwerp van dit artikel stormen de problemen op ons af in sneltreinvaart. Want het hele experiment was niet in belang van de nieuwkomers maar zeker niet in belang van de autochtone bevolking.
Zeker en met name de autochtone bevolking is schandalig verwaarloost door onze politieke en maatschappelijke elite. Want daar waar allochtone raddraaiers op alle begrip konden rekenen daar liet men op z'n best de autochtone bevolking aan haar lot over. En werd je dan toch wat te luidruchtig dan stigmatiseerde men je gewoon als tokkies en asocialen. Zelfs in een lesbrief die de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling van Amsterdam naar driehonderd scholen stuurde werden autochtone gestigmatiseerd als per definitie racisten en xenofoben.
De media draaide overuren om autochtonen pro-multiculturele samenleving te 'heropvoeden'/ indoctrineren.
De boodschap was (en is) duidelijk. Je kunt en mag je als autochtoon geen enkele vorm van kritiek permitteren op het beleid van gemeente en overheid. Ook al deed je dat ook met een cartoon maar dan met het tegendeel als onderwerp. Dan werd je door een tien man sterk arrestatieteam van bed gelicht en liet men je weten dat men jouw NAW gegevens wel eens 'per ongeluk' kon laten lekken naar de islamitische gemeenschap. Een dreigement met als voorbeeld de moord op Theo van Gogh. Ondertussen deed de politiek, die zo niet ze de opdrachtgevers waren er wel voor zorgde dat deze giftige anti-autochtonen sfeer kon ontstaan, alsof men diep ontzet was over de moorden en diverse arrestaties.
Ondertussen werden alle normen, onder het mom van 'niemand mag achterblijven', verlaagd in onder andere het onderwijs. De omgekeerde wereld. In plaats van alles op alles te zetten het niveau te verhogen paste men dit gewoon naar beneden aan zodat een ieder, en dan met name de allochtone leerlingen, plotseling wel mee konden komen en alsof er geen sprake was van enige achterstand. Ook hogere scholen, tot aan universiteiten aan toe, concentreerde zich niet langer op lesgeven maar op het indoctrineren van de leerlingen en studenten met wenselijke 'waarheden' en 'idealen'. 'Waarheden' en 'idealen' die niet toevallig volledig overeenkwam met de linkse politieke dogmatiek en visie.
Het een en ander loopt nu al zo'n dikke veertig jaar. Ik zie mij beroepshalve geconfronteerd met een enorme groep mensen die nauwelijks kunnen lezen en schrijven. Mensen die zich, helaas zoals Yvonne Kroonenberg al constateerde, nog nauwelijks verstaanbaar of in fatsoenlijk Nederlands, laat staan in het ABN, verbaal kunnen uiten. Mensen die in alles falen wat ze ondernemen, als ze al wat ondernemen, maar desalniettemin van mening zijn dat ze recht op van alles en nog wat hebben. En als ze dit niet subiet krijgen terugvallen op intimidatie zo niet daadwerkelijk geweld. Mensen die stuk voor stuk en tenminste 90% van de gevallen in het één of andere schuldsaneringstraject zitten. Mensen bij wie het water tot net onder de neus staat en vandaag niet weten hoe ze morgen hun niet zelden schare kinderen moeten voeden. Mensen die gevangen zitten in een ongezonde relatie, in een vechtscheiding over de hoofden van de kinderen of in een alleenstaande met kinderen situatie zitten. Mensen die het vermogen missen rationeel na te denken en te nuanceren en daardoor agressief zijn op manieren die wij voorheen niet voor mogelijk hielden. Mensen die in zo'n schrijnende armoede leven dat het bijna begint af te steken bij derdewereldlanden waarheen wij miljarden euro's gireren. Mensen die het letterlijk geen ene donder meer uitmaakt wat andere mensen van hun vinden en letterlijk aan de zelfkant van de maatschappij leven en van mening zijn dat de hele wereld alleen nog maar om hen, hun goedkope emoties en hun lusten en lasten draait. Mensen waarbij ieder beetje zelfredzaamheid er door onze overheid uitgeperst, uitgepest en uitgefilterd is. Mensen die geen perspectief en niets te verliezen hebben.
Om me heen neem ik alleen 'Geenstijl' taal waar als men het heeft over 'die luie donders die vakantie hebben op onze kosten'. Dit terwijl de werkelijkheid verre van een vakantie is voor het merendeel van deze mensen. Deze mensen leven in een al dan niet door henzelf gecreëerde hel. Die zo in onmin leven met de wereld om zich heen en zich overal onmogelijk maken maar steevast van mening zijn dat 'ander' hen dit aandoen. Maar triest genoeg heeft men dat zelf vaak niet door. Laat staan dat men door heeft dat alleen zij iets aan hun situatie kunnen verbeteren. Zij zijn zo immers niet 'opgevoed' door de overheid. Een overheid die er vooral belang bij had om de eigen onzalige agenda te realiseren en het 'gepeupel' koest te houden zodat ze daarbij niet in de weg zouden lopen. En dit tot aan het ontnemen van hun democratische rechten aan toe door overheidstaken en beslissingen die ons allen treffen te delegeren naar de schier ondemocratische EU alwaar niemand enige verantwoordelijkheid af hoeft te leggen tegenover het Nederlandse volk.
Ondertussen ettert het allemaal maar door en door. De nieuwe generatie is alweer in aantocht. Een generatie die nog opstandiger is. Die werkelijk nergens meer recht op hebben. Een volkje waarvoor kanker, al dan niet in combinatie met Jood of hoer, stopwoordjes zijn geworden. En de vraag is of het allemaal nog goed gaat komen met onze nieuwe generatie politici, captains of industry, onze leraren en leraressen, onze wetenschappers, de mensen die ons straks moeten verzorgen als wij oud en ziekelijk worden. We stevenen met hoge snelheid op een totale idiocracy af. En ik zie niemand, geen politici, geen politieke en maatschappelijke elite en al helemaal geen ideologen en andere beroepsleugenaars ook maar enige aanstalte maken om deze snel aanstormende harde realiteit ten goede te keren.
Dit beste mensen is het resultaat van 100 jaar verkapt socialisme, met als 'hoogtepunt' 60 jaar zogenaamde 'sociaaldemocratie' in de praktijk. De wereld stort om ons heen in elkaar. Maar de politieke elite geeft er geen ene sier om. Ze hebben het te druk met zelfverrijking en het scoren van punten zodat ze ter zijner tijd zich ook kunnen laven aan de onuitputtelijke bron die men belastingen noemt. Denkt u daar eens over na als u 22 mei in het stemhokje staat!
Recente Blog Reacties