Wij treffen in de maatschappij steeds meer uitingen van nazi-o-fobie aan. Zeker online, via social media, in de reguliere media, in journaals, zelfs in wetenschappelijke rapporten en opiniestukken van toonaangevende opiniemakers treffen wij uitingen aan die wij voorheen alleen vernamen via extreemlinks politiek georiënteerde bronnen. Bijvoorbeeld via het extreemlinkse naar geweld neigende AFA (Anti Fascistische Actie). Een zorgwekkende maatschappelijke ontwikkeling.
Nazi-o-foben menen rechtvaardiging te vinden voor hun intolerantie jegens (neo)nazi's en het nazisme in voorvallen die gekoppeld worden aan het nazisme en/ of (neo)nazi's. Onlangs nog werden de zogenaamde 'Kebab-moorden' wereldnieuws. Drie Duitse radicale neonazi's bleken jarenlang naar schatting zo'n 10 moorden op met name Turkse kebabverkopers te hebben gepleegd in Duitsland. Daarbij vermoorden zij eveneens een Griek en een Duitse politieagente, pleegde zij circa 14 bankovervallen en tenminste 1 bomaanslag waarbij 22 gewonden vielen. Het trio pleegde uiteindelijk zelfmoord toen de politie hen op de hielen zat na een mislukte bankoverval. Een schok van verontwaardiging ging door de met name Duitse maatschappij. De drie radicale neonazi's bleken op de loonlijst van de Duitse veiligheidsdienst te staan als informanten die de Duitse overheid moesten assisteren bij het bestrijden van radicaal neonazisme. Hoe kan het zijn dat deze radicale neonazi's, die zich organiseerde als terreurgroep ‘Nationalsozialistischer Untergrund’ (NSU) en ten doel hadden via terreurdaden het Vierde Rijk creëren, ongemerkt onder de ogen van de veiligheidsdiensten konden moorden, zo vroegen o.a. veel Duitse mensen zich af.
Het is natuurlijk zorgelijk dat deze Duitse jongeren in de werken van Adolf Hitler inspiratie wisten te vinden om tot het plegen van gruwelijke misdrijven over te gaan. Toch moet de oorzaak van hun radicalisering elders gezocht worden.
Deze jongeren groeide op tussen verschillende culturen in één van de niet bepaald meest florissante delen van Duitsland alwaar de socio-economische omstandigheden hen feitelijk beroofde van een kans te kunnen participeren in de maatschappij. Daarnaast, en misschien is dat nog wel een veel voornamere factor, werden deze jongeren omwille van hun politieke overtuiging, geconfronteerd met veel discriminatoir gedrag en sociale uitsluiting. Bij sollicitaties worden veel neonazistische jongeren eruit geselecteerd. Niet zelden alleen al gebaseerd op hun uiterlijk dat vaak weinig te raden overlaat over hun politieke oriëntatie. Het is in deze sfeer dat dit soort jongeren zich aangetrokken voelen tot het radicale nazisme en bevattelijk zijn voor extreme opvattingen van het nazisme die men online aantreft.
Hoe treurig het ook is dat deze jongeren verloren lopen in een web van radicalisme, en soms overgaan tot de eerdergenoemde gruwelijkheden, we mogen zeker niet uit het oog verliezen dat veruit het grootste merendeel van de neonazi's een gematigde interpretatie hebben van het nazisme en waardevolle prima functionerende burgers zijn.
Het extreme radicale neonazisme is uiteraard niet representatief voor het nazisme. Er zijn tal van neonazi's die niet in de voetsporen van beruchte extremistische nazi's treden, niet radicaliseren en voor hen heilige geschriften als Mein Kampf en De Protocollen van de wijzen van Sion weliswaar als hoogste waarheid aannemen, en het leven en de daden van Adolf Hitler als het hoogste ideaalbeeld hebben, maar daar geen praktische gevolgen aan zullen geven.
Het is juist in dit licht triest dat nazi-o-foben geen onderscheid wensen te maken tussen de overgrote meerderheid van gematigde neonazi's en juist en alleen geradicaliseerde nazi's, die zich weliswaar zeggen te baseren op het nazisme maar beslist een verwrongen voorstelling van het nazisme hanteren en dus feitelijk geen echte neonazi's zijn, voorstellen als representatief voor het (neo)nazisme. Dit ondanks het feit dat ten tijde van de tweede wereldoorlog het merendeel van de Duitsers het nazisme steunde maar verder geen enkele binding of zelfs kennis hadden van de gruwelijkheden die in naam van het nazisme werden gepleegd en daar part nog deel aan hadden of namen. Het nazisme was voor veel mensen niet veel meer dan een politiek ideaalbeeld. De Duitse bevolking heeft na de tweede wereldoorlog ruimschoots afstand genomen van de gruwelen die door een selecte groep nazi's werden geïnstigeerd en gepleegd.
Voordat een selecte groep nazi's gedurende de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw het nazisme haar lelijke gezicht gaf waren er hele beroemde niet-Duitse sympathisanten te vinden. Denk daarbij bijvoorbeeld aan Henry Ford, Coco Chanel, Maurice Chevalier, Charles Lindbergh, en nog vele anderen. Hen stond juist het economische systeem en de sociale orde en rechtvaardigheid waarvoor het nationaal socialisme voor stond aan. We kunnen niet zeggen dat dit dwazen of extremisten waren. In essentie is het nationaal socialisme, ofwel het nazisme in afgekorte populaire vorm, een politieke ideologie die uitgevoerd binnen correcte kaders en ontdaan van haar extremistische elementen en supporters heel erg dichtbij het socialisme staat. Om derhalve het nazisme alleen te definiëren bij haar meest radicale en extremistische uitingsvormen doet geen recht aan deze ideologie noch aan de vele gematigde navolgers ervan.
De extreemlinkse nazi-o-fobische kijk op het nazisme kan slechts ten gevolge hebben dat gematigde neonazi's zich afkeren van onze moderne democratische liberale politiek en maatschappij. Men werkt daarmee juist radicalisering in de hand en zou dan ook gestopt moeten worden. De kwaliteitsmedia zou er geen of in ieder geval veel minder aandacht aan moeten schenken. Het vermelden bij iedere misdaad dat de ideologie van de plegers ervan een neonazistische ideologie aanhangen heeft geen toegevoegde waarde en kan ons alleen maar afkerig maken van elkaar.
Het radicale extreme (neo)nazisme heeft niets van doen met het gematigde nazisme zoals zoveel mensen dit in binnen en buitenland beleven en aanhangen. Het zou fijn zijn als de linkse oproerkraaiers die het gematigde nazisme constant verbinden met het radicale extremistische (neo)nazisme terechtgewezen werden door de media. Op hoge toon van de grote massa gematigde neonazi's eisen dat zij afstand nemen van de misdaden die gepleegd worden door de zeer kleine groep geradicaliseerde fundamentalistische neonazi's die een geheel eigen zeer letterlijke interpretatie volgen van het nazisme is onrechtvaardig en contraproductief!
Recente Blog Reacties