Minderen er echt meer mensen met vlees?

Is onderstaande een typisch ‘de wens is de vader van de gedachte’ uitkomst van een onderzoek?

Hoewel we gemiddeld niet minder vlees eten neemt het aantal 'vleesverminderaars’ toe. Van de Nederlanders zegt 77,1 procent ten minste één dag in de week geen vlees bij de warme maaltijd te eten. In 2009 was dat nog 69,5 procent.

Dat blijkt uit onderzoek van instituut LEI van de universiteit in Wageningen onder ruim 1250 Nederlanders. De uitkomsten werden vrijdagavond bekendgemaakt in het tv-programma Nieuwsuur. 42,5 procent eet minstens drie keer in de week geen vlees

Opvallend is dat ondanks de toename van het aantal vleesverminderaars de hoeveelheid vlees die gegeten wordt al 15 jaar constant is: gemiddeld ongeveer 43 kilo per persoon per jaar, aldus de onderzoekers. Mogelijk is de verdeling over de consumenten veranderd.

Redenen die worden genoemd om minder vlees te eten zijn gezondheid, dierenwelzijn en duurzaamheid. Maar ook praktische of financiële redenen kunnen een rol spelen. Een meerderheid van 63 procent vindt nog altijd dat vlees de maaltijd compleet maakt. Minderen met vlees staat ook niet als 'hip’ te boek. Lees meer onder de bron.

Of is het nog veel erger dan ‘wenselijke’ propaganda verkondigen? Lees verder en besluit het zelf.

Als de gemiddelde consumptie per hoofd van de bevolking gelijk is gebleven, en dat is al vele jaren het geval, dan kunnen we toch niet stellen dat mensen met vlees minderen? Om te suggereren dat ‘de verdeling’ dan wel anders zal zijn, ofwel… u doet als ‘weldenkende’ en ‘bewust levende’ burger uw stinkende best maar er zijn nu eenmaal ‘aso’s’ die ‘aangepakt moeten worden’ omdat ‘die uw inzet teniet doen’, is op z’n zachtst gezegd onwetenschappelijk en grenst aan opruiing. Want is bovenstaande niet eigenlijk wat het ‘nieuwsbericht’ in feite indirect suggereert?

Maar ik vrees dat dit onderzoek sowieso weer erg onwetenschappelijk van opzet is geweest, en aan de hand van de zeer onbetrouwbare en omstreden methode om ‘dieetpatronen’ vast te stellen, namelijk de zogenaamde ‘Food frequency questionnaires (FFQ)’, tot stand is gekomen. Het is een methode waarmee je alles kunt ‘bewijzen’ als je maar selectief genoeg zaken en factoren wegstreept, buiten beschouwing laat en de vragen maar suggestief of sturend genoeg opstelt.

Mensen zijn nu eenmaal erg geneigd om wenselijke, en in dit geval politiek correcte, antwoorden te geven als men zich geconfronteerd ziet met directe vragen over hun levenswijze in relatie tot ‘sociaal maatschappelijke issues’. Dus vraag mensen op de man af of ‘zo ja, het eten van minder vlees gemotiveerd is door het bewustzijn over milieuzaken, dierenleed, gezondheid of andere (momenteel populaire politiek correcte) redenen’ en de kans ik 100% dat men daarop ja antwoord.

Het doorgaans beroerde geheugen van mensen speelt ook een grote rol bij FFQ vragenlijsten. Want heeft u nog enig idee wat u op 7 februari 2009 at? En dan ook nog de reden waarom? En hoeveel? En uit welke bestandsdelen de maaltijd bestond? Wat de reden was waarom u precies die maaltijd met desbetreffende bestandsdelen koos, en geen andere bestandsdelen? Enzovoort?

Alleen al bovenstaande twee zaken, in combinatie met het feit dat onderzoekers die erop gebrand zijn ‘iets aan te tonen’ erg geneigd zijn om een veelheid aan andere factoren minder te waarderen of geheel buiten beschouwing te laten, is de reden waarom FFQ methodes feitelijk waardeloos als instrument zijn om daadwerkelijk iets te meten. En dan zijn er nog talloze andere redenen te noemen waarom dit een zeer omstreden en bovenal zeer onbetrouwbare onderzoeksmethode is.

De insteek van Instituut LEI van de Universiteit Wageningen, zoals wij die aantreffen in bijvoorbeeld folders, zegt veel over de insteek van haar onderzoeken en de kans op sturende, suggererende en ‘confronterende’ vragen, en met welk doel men dit soort ‘onderzoeken’ initieert:

Hoezeer en hoe vaak we ook mogen genieten van een stukje vlees op ons bord, de toenemende consumptie ervan gaat gepaard met wereldomvattende milieuproblemen. De uitdaging is om wegen te vinden die de vleesmarkt verduurzamen. In Vleesminnaars, vleesminderaars en vleesmijders staat de vraagkant van de (vlees)markt centraal. Ook de culturele context van onze vleesconsumptie komt uitvoerig in beeld. Deze invalshoeken bieden aanvullende en vernieuwende inzichten in hoe de consumptie van (dierlijke) eiwitten is te verduurzamen. Het onderzoek is gefinancierd uit het beleidsondersteunende onderzoeksthema 'Voedselkwaliteit' en uit het kennisbasisthema 'Plant en dier voor de gezonde mens' van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

Lees de folder eens door en je komt buitengewoon interessante dingen tegen. Bijvoorbeeld kreten als ‘culturele veranderingsstrategie’. Ik denk dan direct aan bijvoorbeeld flut ‘onderzoeken’ die zogenaamd ‘aantonen’ dat ‘vlees minderen’ in het kader van ‘de gezondheid’ ‘de diertjes’, ‘duurzaamheid’ en uiteraard ‘het milieu’ momenteel hartstikke populair en navolgenswaardig is.

Het doel, zoals u dat in dezelfde folder terug kan vinden en men als advies geeft aan belanghebbende organisaties en de overheid, en direct dan ook maar zelf in praktijk brengende?

Geef consumenten die als gematigde vleesminderaar zijn te betitelen de wind in de rug door campagnes of andere initiatieven die ertoe bijdragen dat minder vlees eten wordt ervaren als een normaal en vanzelfsprekend eetpatroon. Dit kan ook zonder dat de overheid op de voorgrond treedt, bijvoorbeeld door partijen uit de markt en de samenleving te faciliteren die zich hiervoor willen inspannen.

Oh, men is zomaar vergeten zichzelf als ‘initiatief nemende partij’ te noemen die deze propaganda dient te verkondigen en zodoende ‘wenselijk gedrag te stimuleren’ doormiddel van nep ‘onderzoekjes’. Men moet immers toch iets nu dat Diederik Stapel, Roos Vonk en Marcel Zeelenberg genadeloos door de mand vielen als gelijksoortige politiek ideologisch gemotiveerde onderzoek hoaxers bij diverse bevriende Universiteiten. Zou dat de reden zijn waarom De Universiteit van Wageningen al zeven jaar treuzelt met het invoeren van ‘de Nederlandse gedragscode wetenschapsbeoefening’ in ‘een reglement ter handhaving van deze belangrijke beroepscode’?

Men heeft zelfs een ‘wetenschappelijk’ klinkende term bedacht voor het bevorderen van politiek ideologische doelstellingen zoals het verminderen van de vleesconsumptie. Want dat klinkt toch wel een beetje ordinair. En bovendien val je, als je een duidelijke doelstelling formuleert, onherroepelijk door de mand als politiek ideologisch instituut dat de ‘wetenschap’ gebruikt als paard van Troje om de geesten van de doelgroepen te infiltreren met ideologische propaganda.

De term die men gebruikt om het politiek ideologische doel zowel te duiden alsook te verhullen?

Afgaande op de huidige milieuwetenschappelijke kennis is het echter niet realistisch om te verwachten dat innovatieve technologieën of efficiëntere productiemethoden toereikend én tijdig beschikbaar zullen zijn om de eiwittransitie te realiseren. Vandaar dat het ministerie van LNV opdracht heeft gegeven tot een onderzoek dat juist aandacht schenkt aan de vraagkant. Deze studie voorziet hierin door de mogelijkheden te schetsen die er zijn om onze vleesconsumptie te verduurzamen

Uit bovenstaande kan u ook opmaken dat men, de overheid dus ook ‘de wetenschap’ als financier van dit soort ‘onderzoeken’, van mening is dat de ‘eiwittransitie’ niet snel genoeg gaat. Want innovatie en productiemethodes blijven achter bij de afspraken die Nederland maakte bij diverse ‘milieu conferenties´, en dat kan wel eens een hele hoop geld gaan kosten, want er is ook een soort van ‘boeteclausule’ afgesproken als men ‘de CO2 uitstoot’ niet drastisch weet te minderen.

U, de consument, moet dus een stevig handje ‘geholpen’ worden bij het maken van ‘de juiste keuzes’. En wat werkt er nou beter dan een beetje ‘stimulering’ vanuit ‘de wetenschap’. Dus overspoelt men ons tegenwoordig met onderzoeken die gillen ‘dat u van rood vlees kanker krijgt of minstens op een zeer onaangename manier doodgaat’. Of ‘dat u van fastfood toch echt heel erg ongelukkig kan worden’. Tegenwoordig bent u zelfs al een moordenaar als u water uit fles drinkt! Enzovoort, enzovoort, enzovoort. In praktijk is en blijft het echter gewoon wetenschapsfraude.

Wetenschapsfraude is bepaald niet zo uitzonderlijk als veel mensen denken. Zelf huisartsen beklagen zich tegenwoordig over het feit dat 'onderzoekers' selectief shoppen in de onderzoeksresultaten of 'resultaten' zelfs geheel verzinnen. Niet dat dit zogenaamde onderzoekers zal ontmoedigen want de pakkans is erg klein en de winst, in de vorm van subsidies, sponsoring en faam is aanzienlijk. En als men je dan toch pakt dan kun je nog altijd een ‘Roos Vonkje’ doen door je eigen rol in het geheel te minimaliseren en naar andere collega’s te wijzen.

Is er in dit geval echt sprake van dat ‘meer mensen minderen met vlees’? Geen idee. En als dit al zo is, wat is daar dan de werkelijke reden van? Is dat omdat we thans ons zo ‘milieubewust’ zijn?

Welk effect de al jarenlang gaande propaganda en wetenschapsfraude hoe dan ook heeft is een prijsopdrijvende werking. Want als u dan niet horen wil, dan moet u het maar voelen, is de filosofie. Dus reikt dezelfde ‘wetenschap’, gezellig in samenwerking met niet zelden aan haar gelieerde organisaties, de politiek telkens weer redenen aan om de prijs te verhogen. Hetzij direct door bijvoorbeeld bepaalde voedingsstoffen, genotsmiddelen maar ook zaken als brandstof extreem (niet zelden tot wel 70% of meer van de totaalprijs die u betaald) te belasten via accijns en vervolgens nog eens via een verhoogd BTW tarief, of indirect door steeds absurdere ‘milieu’, ‘dierenwelzijn’ en andere zeer kostbare eisen te stellen aan producenten van genoemde producten. En zoals te verwachten moeten producenten dit wel doorberekenen in hun producten.

Als er dus al sprake van zou zijn dat mensen hun gedrag veranderen dan is dat door het asociale beleid, zeker in tijden van economische crisis zoals nu, van de overheid. De overheid die impliciet maar doorgaans ook gewoon expliciet te wetenschap opdraagt om met een ‘probleem’ te komen om haar ‘oplossing’ minstens de schijn van ‘rechtvaardigheid’ of ‘rechtvaardiging’ te geven.

Zie ook: