Zelfgemaakte Braadharingen–Het proeven!
Na de theorie, de praktijk en zeven dagen wachten is dan eindelijk het proeven aangebroken. Vandaag mocht de bak met Braadharingen weer open om de zelfgemaakte bradoos op hun smaak te testen.
Waren ze zo lekker geworden als we hadden gehoopt? Is het allemaal de moeite waard? Is het lekkerder dan Braadharingen uit een emmertje of potje in de handel?
Laat mij u niet langer in spanning houden en lees hieronder verder voor onze bevindingen!
Eerste spannende moment is het openmaken van de bak met Braadharingen, uien en verder zuur.
Terwijl ik de bak opentrok stak er plotseling en zomaar ergens uit het niets een tromgeroffel op.
Eerst maar even de visuele en de geurtest. Ja hoor, het rook zelfs als Braadharingen in het Zuur. Na het proeven van wat augurken wisten we het zeker. De haringen zijn niet bedorven. Dus op naar de volgende stap. We viste een Braadharing onder het vele Zuur vandaan, en kijk eens aan!
We vonden de Braadharing een beetje bleekjes. Maar dat was wel verklaarbaar. Zo hadden we compleet nieuwe zonnebloemolie gebruikt om ze in te bakken, misschien is ouder vet of zelfs wel boter een betere optie, en ik had geen bruine suiker in huis waardoor ik aangewezen was op rietsuiker. Zowel ouder vet, of in boter bakken, en het toevoegen van bruine suiker had de Braadharingen beslist donkerder van kleur gemaakt. Dus een lesje geleerd voor de volgende keer!
Voornamer dan de kleur is natuurlijk de smaak. Dus even de Braadharing halveren en de graat eruit trekken, hetgeen met één beweging ging, om tot de echte proeverij over te gaan. Aan de binnenkant zag de braadharing er exact zo uit als die van de markt. Dus dat was een goed teken.
Met trillende handen en een kloppend hart van opwinding (maar daar gaan we later deze dag wat aan doen) namen mevrouw en meneer Veelkantie het eerste hapje. En ja hoor… verdorie… nee werkelijk… hoe is het mogelijk… hoe kan dit nou… we moeten dit geheimhouden fluisterde mevrouw Veelkantie op geheimzinnige toon… want de firma Ouwehand gaat dan volkomen failliet!
Ofwel, we hebben zowaar echte Braadharingen geproduceerd. Gewoon in ons Bouwknecht keukentje! Kortom, ze waren gewoon heel lekker. Dus hup, zoals het hoort in de beschaafde wereld, op een wit kadetje met wat boter (nee, helaas niet zelfgemaakt) ermee en smullen maar!
Toen we ons eenmaal volgevreten hadden kwam de onvermijdelijke ontnuchtering. Want er zijn best wel wat verbeterpunten te noemen waar u dan gewoon schandalig misbruik van kunt maken.
Kleine Verbeterpunten:
De Braadharingen hebben nu zo’n zeven dagen in het zuur gelegen, maar een dag of tien had zeker niet verkeerd geweest. Dat had de haringen nog iets zachter en nog iets zuurder gemaakt.
We denken er echt aan om de eerstvolgende keer de haringen in boter te bakken want volgens ons komt dat de smaak beslist ten goede. En niet alleen de smaak maar zeker ook de kleur.
En als u dan toch zo nodig over de kleur moet beginnen… ja inderdaad, we moeten volgende keer gewoon zorgen dat we op voorhand even controleren of we nog bruine suiker in huis hebben. Want dat geeft meer en een andere smaak en bovendien geeft het de haringen en de inmaakvloeistof de kenmerkende respectievelijk bruine (haringen) en gele (inmaakvloeistof) kleur.
Verder was er gewoon helemaal niets mis met deze Braadharingen. De smaak had alleen dieper kunnen zijn waardoor onze volledig ambachtelijke zelfgemaakte met liefde en toewijding gefabriceerde Braadharingen zich nog meer kunnen onderscheiden van de fabrieksbraadharingen.
Dat hopen we de volgende keer te bereiken door bovengenoemde verbeterpunten in praktijk te brengen. Maar mocht u ons daarin voor zijn, dan ga ik er vanuit dat u dit wel even zult melden!
Geef een reactie